Mánaðarskipt færslusafn fyrir: október 2010

Gillz og markhópurinn – ævintýri í há- og grátstöfum

WHO CARES!?!

 

 

 

 

 

 

 

 

————

Æi, ég er of skoðanaglaður til þess að geta látið upphrópunina hér að ofan duga. Mér finnst þetta mál líka alveg stórskemmtilegt. Hvaða tilgangi á það að ná að sniðganga Símaskrána? Á hverju kemur það niður? Ekki sölutölum því að Símaskráin er frí. Ekki auglýsingatekjum því að engar slíkar eru til staðar. Þetta kemur kannski illa út fyrir ímynd Já.is í þetta akademíska korter sem minni fólks yfir svona flösuþeyting nær yfirleitt en hvað svo? Ætlar fólk að hætta að notast við þjónustu Já.is til þess að finna símanúmer? Þetta á ekki eftir að hafa nein áhrif á nafna minn, þó að ég efist reyndar ekki um að honum þyki sumt af því sem er í gangi núna leiðinlegt.

Eru ekki verstu afleiðingarnar einmitt fyrir þá sem láta afskrá númerið sitt?

Mér finnst þessar æfingar Já.is samt sem áður alveg stórkostlega furðuleg markaðsstarfsemi. Er ungt fólk í dag í alvörunni markhópurinn fyrir pappírssímaskrár? Þarf í alvörunni að poppa upp Símaskrána? Ég myndi svona fyrirfram halda að þeir sem eru líklegastir til þess að vilja eiga analog-símaskrá sé akkúrat fólkið sem hvað síst er líklegt til þess að þola Hugleik og svo hvað það er sem Gillz mun gera.

Þetta er svona eiginlega á pari við ímyndarherferð Flugstöðvar Leifs Eiríkssonar – á Íslandi. Það hlýtur einhver að hafa fengið launahækkun út á að selja FLE þá hugmynd.

Herra Hatrammur og Séra Umburðarlynd

Hann er ólíkur boðskapurinn sem kom fram í predikunum tveggja prest á Sunnudaginn. Ja, eða reyndar er Karl Sigurbjörnsson meira en prestur, hann er biskup íslensku ríkiskirkjunnar og sem slíkur einn af æðstu og launahæstu embættismönnum þjóðarinnar. Sigríður Guðmarsdóttir er hins vegar ein af frjálsyndari prestum Þjóðkirkjunnar, hvað sem það svosem þýðir.

Karl er í vígaham. Hingað og ekki lengra segir hann. Muni tillögur Mannréttindaráðs Reykjavíkur um aðskilnað menntunar og trúboðs ná fram að ganga þá muni það stuðla að fáfræði, fordómum og andlegri örbigð hvorki meira né minna. Mannréttindaráð fær skammir frá Herra karli fyrir m.a. að hafa ekki haft nógu mikið samráð við Þjóðkirkjunar, og það þrátt fyrir að Karl hljóti að vita að tillögurnar byggja m.a. á niðurstöðum starfshóps sem Kirkjan átti fulltrúa í. Ummæli Karls í garð sálfræðinga og annara sem hafa sérhæft sig í áfalla- og sorgarviðbrögðum eru svo kostulega klaufaleg (því að ekki trúum við því að illgirni ráði ferðinni). Hann kvartar yfir því að lítið sé gert úr menntun og reynslu presta í þessum málum með því að skólar eigi frekar að leita til „svokallaðs“ fagfólks. Svokallaðs segir maðurinn. Þetta svokallað fagfólk hefur meira og minna allt meiri menntun og sérhæfingu og prestar í þessum málaflokki.

Séra Sigríður er hins vegar á friðarskóm. Hún birtist sem ímynd þess umburðarlyndis og „samtals“ (svo ég grípi til prestlegs orðalags) sem kirkjan segist standa fyrir. Hún er ekki sátt við allt sem Mannréttindaráð setur fram, eðlilega, en í stað þess að ganga fram með offorsi, útúrsnúningum og hatrömmum málflutningi í garð einhverra andstæðinga leggur hún fram innlegg í umræðu. Umræðu sem hefði átt að hefjast strax þegar tillögur Mannréttindaráðs voru lagðar fram.

En því miður eru prestar og aðrir kirkjuleiðtogar fremstir í flokki þeirra sem ekki vilja neinar umræður um þessi mál. Þess í stað tala þeir um öfgar og fara með rangfærslur til að afvegaleiða umræðuna áður en hún fer einu sinni almennilega af stað.

Kolbrún Bergþórs tekur (óvart) saman bullið í umræðunni

Hér er pistill sem Kolbrún Bergþórsdóttir skrifar í moggann í dag:

Mannréttindaráð Reykjavíkurborgar er sérstakt fyrirbæri sem þarfnast greinilega nánari rannsóknar. Á sparnaðartímum, eins og nú eru, þá gengur ekki að ríki og borg hafi fólk á fullum launum við að fá galnar hugmyndir sem það ætlast til að tekið verði mark á og hleypt í framkvæmd eins og ekkert sé sjálfsagðara.

Mannréttindaráð hefur nú komist að þeirri niðurstöðu að boðskapur kristinnar trúar um að maður eigi að elska náungann eins og sjálfan sig, fyrirgefa óvinum sínum og muna að sælla sé að gefa en þiggja sé vafasamur og særandi fyrir minnihlutahópa og ekki beri að breiða hann út í leik- og grunnskólum borgarinnar. Bænahaldi, sálmasöng og „listsköpun í trúarlegum tilgangi“ innan veggja skóla verður úthýst, nái tillögur þessa furðuráðs fram að ganga. Væntanlega þýðir þetta að mörg fallegustu trúarlög sem þjóðin á hætta að hljóma í skólum fyrir jól.

Vandséð er hvernig kennarar ætla framvegis að útskýra tilgang jólanna fyrir ungum nemendum sínum ef þeir mega ekki minnast á Guð og Jesúbarnið án þess að eiga á hættu að vera sakaðir um að stunda trúboð og innrætingu og skaða þannig illilega áhrifagjarnar sálir. Innan skólastofunnar munu jólin því verða hátíð umbúða, haldin Mammoni til dýrðar.

Framvegis verða kennarar að gæta sín því orðin „Guð“ og „Jesús“ verða talin særandi og vanvirðandi fyrir alls kyns minnihlutahópa. Kennarar munu því fara að stunda sjálfsritskoðun því ekki vilja þeir hætta á að fá áminningu yfirvalda fyrir að hafa brotið reglur með því að tala af sér og minnast á almættið.

Nú vill svo til að vestræn siðmenning er grundvölluð á kristinni trú. Listasagan, bókmenntasagan og tónlistarsagan er undirlögð af kristnum gildum. Það er ekki hægt að skilja vestræna menningu nema þekkja sögur Biblíunnar. Öfgamönnunum í Vantrú kann að gremjast að listamenn skuli hafa verið svo uppteknir af Guði og Kristi að þeir hafi skapað ódauðleg listaverk kristinni trú til dýrðar. En þannig er það nú samt. Vantrúin fær því í engu breytt. Er það ekki einmitt eitt af hlutverkum skólans að mennta börn með því að kynna þeim þá merku menningar- og listasögu sem hvílir á kristnum grunni? Þeir sem þekkja þá menningu alls ekki teljast ekki sérlega vel menntaðir.

Hvernig kemst jafn vitlaus og illa grunduð ályktun upp á borð, eins og sú sem kemur frá mannréttindaráði? Er ekki einhver innan mannréttindaráðs sem hefur næga skynsemi til að benda félögum sínum á hvers lags vitleysa er þarna á ferð? Og ætla borgarfulltrúar að taka undir þennan furðulega gjörning? Hvar er dómgreind þeirra? Sefur hún föstum svefni?

Nú þarf skynsamt fólk að segja stopp við vitleysunni

Það er skemmst frá því að segja að Kolbrún dregur ekki eina rétta ályktun af tillögum Mannréttindaráðs í öllum pistlinum. Best að búta þetta svolítið niður til þess að auðvelda útskýringar.

Á sparnaðartímum, eins og nú eru, þá gengur ekki að ríki og borg hafi fólk á fullum launum við að fá galnar hugmyndir sem það ætlast til að tekið verði mark á og hleypt í framkvæmd eins og ekkert sé sjálfsagðara.

Fólk sem situr í nefndum og ráðum á vegum borgarinnar fá ekki full laun fyrir það.

Mannréttindaráð hefur nú komist að þeirri niðurstöðu að boðskapur kristinnar trúar um að maður eigi að elska náungann eins og sjálfan sig, fyrirgefa óvinum sínum og muna að sælla sé að gefa en þiggja sé vafasamur og særandi fyrir minnihlutahópa og ekki beri að breiða hann út í leik- og grunnskólum borgarinnar.

Þetta er akkúrat ekki niðurstaða Mannréttindaráðs, eins og þeir sem hafa annars vegar lesið tillögurnar og hins vegar fylgst með því sem fulltrúar ráðsins hafa sagt vita. Hin svokölluðu kristnu gildi, sem eru í raun almennt siðferði, sem Kolbrún telur upp munu áfram verða leiðarljós í skólastarfi. Það er óheiðarlegt að stunda svona málflutning hann gengur í berhögg við níunda boðorðið, en ég stóð í þeirri trú að kristið fólk eins og Kolbrún mætti helst ekki brjóta þau.

Bænahaldi, sálmasöng og „listsköpun í trúarlegum tilgangi“ innan veggja skóla verður úthýst, nái tillögur þessa furðuráðs fram að ganga

Er bænahald eðlilegur hluti af skólastarfi?

Væntanlega þýðir þetta að mörg fallegustu trúarlög sem þjóðin á hætta að hljóma í skólum fyrir jól.

Nei. Eins og ítrekað hefur komið fram mun þetta ekki hafa nein áhrif á jólaundirbúning í skólum nema að því leytinu að prestar munu ekki koma í heimsóknir og nemendur fara ekki í kirkju á skólatíma.

Vandséð er hvernig kennarar ætla framvegis að útskýra tilgang jólanna fyrir ungum nemendum sínum ef þeir mega ekki minnast á Guð og Jesúbarnið án þess að eiga á hættu að vera sakaðir um að stunda trúboð og innrætingu og skaða þannig illilega áhrifagjarnar sálir. Innan skólastofunnar munu jólin því verða hátíð umbúða, haldin Mammoni til dýrðar.

Vandséð er hvernig Kolbrúnu er stætt á svona bulli á meðan hún er á launum hjá Morgunblaðinu. Það er nefnilega hluti af kristinfræðslu og almennri fræðslu að útskýra fyrir börnum af hverju kristnir halda upp á kristsmessu og engum hefur dottið í hug að banna það, þrátt fyrir ítrekaðar lygar (og munið eftir níunda boðorðinu) kristinna einstaklinga að því lútandi. Og svo það sé ítrekað, tillögurnar munu ekki hafa nein áhrif á jólaundirbúning skóla.

Framvegis verða kennarar að gæta sín því orðin „Guð“ og „Jesús“ verða talin særandi og vanvirðandi fyrir alls kyns minnihlutahópa. Kennarar munu því fara að stunda sjálfsritskoðun því ekki vilja þeir hætta á að fá áminningu yfirvalda fyrir að hafa brotið reglur með því að tala af sér og minnast á almættið.

Einfaldlega rangt. Eins og þeir sem hafa lesið tillögurnar og heyrt skýringar fulltrúar Mannréttindaráðs vita.

Nú vill svo til að vestræn siðmenning er grundvölluð á kristinni trú. Listasagan, bókmenntasagan og tónlistarsagan er undirlögð af kristnum gildum. Það er ekki hægt að skilja vestræna menningu nema þekkja sögur Biblíunnar. Öfgamönnunum í Vantrú kann að gremjast að listamenn skuli hafa verið svo uppteknir af Guði og Kristi að þeir hafi skapað ódauðleg listaverk kristinni trú til dýrðar. En þannig er það nú samt. Vantrúin fær því í engu breytt.

Þetta með siðmenninguna er reyndar umdeilt, og að mínu mati rangt. Mér fróðari menn hafa skrifað um þetta. Ég þakka svo Kolbrúnu fyrir að skilgreina mig sem öfgamann en ég kannast reyndar ekki við þessi viðhorf sem hún gerir trúleysingjum upp. Hvorki hjá mér né öðrum, innan og utan Vantrúar. Þakið í Sixtándu Kapellunni varð ekkert ljótt eða ómerkilegt að mínu mati þegar ég áttaði mig á trúleysi mínu. En þetta er hið venjubundna skot á trúleysingja sem fylgir umræðum skoðanasystkina Kolbrúnar. Þau virðast ekki getað fjallað um þetta mál án þess að reyna að sparka svolítið í okkur líka.

Er það ekki einmitt eitt af hlutverkum skólans að mennta börn með því að kynna þeim þá merku menningar- og listasögu sem hvílir á kristnum grunni? Þeir sem þekkja þá menningu alls ekki teljast ekki sérlega vel menntaðir.

Jú, það er einmitt eitt af hlutverkum skólanns. Og því verður ekki breytt, eins og þeir sem hafa lesið tillögurnar og heyrt skýringar fulltrúar Mannréttindaráðs vita. Reyndar hefur Mannréttindaráð yfir höfuð ekki vald til þess að skipta sér af því hvað kennt er í skólum borgarinnar, frekar en reyndar borgaryfirvöld yfirhöfuð nema að mjög takmörkuðu leyti.

Nú þarf skynsamt fólk að segja stopp við vitleysunni

Nákvæmlega. Það hefur nefnilega verið alveg rosaleg vitleysa í gangi í þessari umræðu. Og grein Kolbrúnar virkar á mig eins og samantekt af öllum þeim of- og rangtúlkunum og útúrsnúningum á tillögum mannréttindaráðs sem fengið hafa að hljóma frá boðberum hinna frábæru kristinni gilda. Ég er þakklátur Kolbrúnu fyrir þennan pistil sinn.

 

Fermingaferðalög og bullustampar

Hvað á maður að kalla þá sem neita að sjá muninn á því að eitt og eitt barn fái að fara í réttir á hausti eða til útlanda með foreldrum, nú eða að fimm eða sex börn úr árgangi fari í íþróttaferðalög, og svo því að 70-90% af einum árgangi hverfi úr kennslu?

Er ég voða vondur ef mér finnst þetta fólk vera bullustampar?

Stjórnlagaþing og sætasta stelpan á ballinu

Eru ekki örugglega fleiri en ég hugsi yfir því hvernig maður eigi að fara að því að velja sér frambjóðendur til að kjósa á stjórnlagaþingið? Er ekki nokkuð ljóst að með svona mikinn fjölda frambjóðenda þá hafi þeir sem eru þekktir og/eða vel tengdir töluvert forskot á hina? Á fólk ekki fyrst og fremst eftir að kjósa þá sem það þekkir eða hafa komið sér það vel á framfæri að flestir vita hvað þeir standa fyrir?

Ég er með nokkur mál í huga sem ég vil hafa á hreinu að þeir sem ég kýs séu nokkurn vegin sammála mér um. Hvernig á ég að komast yfir það að kynna mér afstöðu á fimmta hundrað einstaklinga á þessum tíma sem er til stefnu? Það er svo líka annað að kosningin sjálf er á akkúrat þegar ansi stór hópur er á fullu í upplestri fyrir próf þannig að ekki munu þeir hafa mikinn tíma til stefnu.

Kannski er ég að mála skrattann á vegginn. Ég vona það. Kannski verða upplýsingarnar sem koma frá kjörstjórn útfærðar þannig að auðvelt verður að kynna sér helstu stefnumál frambjóðenda og skoðanir á þeim málum sem helst hefur verið rætt um líkt og útfærslu á þrískiptingu ríkisvalds og aðskilnaði ríkis og kirkju. Eða, það sem mér finnst líklegra, að einhver af netsnillingunum sem ég veit að eru að vinna mikið hugsjónastarf í útfærslum á félagsmiðlatækninni í kringum öll þessi mál okkar (eins og Finnur frændi) geti kokkað upp eitthvað sem auðveldar manni úttektina á frambjóðendum.

En ég hef samt pínu áhyggjur af því að þetta verði meira og minna vinsældarkosningar, sem skila ekkert endilega góðum niðurstöðum fyrir þingið sjálft. Vonandi hef ég rangt fyrir mér.

Vonlaus prestur

Guðrún Karlsdóttir er ein af nokkrum prestum sem blogga hjá Eyjunni. Hún er eins og aðrir prestar og fleiri aðilar sem vilja fá að stunda trúboð í skólum í heilmikilli vörn útaf tillögum mannréttindaráðs Reykjavíkurborgar sem ganga út á að trúboð og önnur trúarstarfsemi fari ekki fram í skólum sem borgin rekur. Guðrún er reyndar í svo mikilli vörn að hún virðist eitthvað hálf kvekkt, allavega ef við miðum við þessi orð hennar:

Þetta eru mikilvæg mannréttindi vegna þess að foreldrar hafa kvartað svo mikið yfir þessu. Ætli þetta séu sömu foreldrar og biðja um leyfi fyrir börnin sín svo þau komist í Vatnaskóg? Ætli þetta séu sömu foreldrar og þeir sem hafa skráð sig úr Þjóðkirkjunni en vilja samt að börnin þeirra fermist þar? #

Er hún að gera lítið úr réttindum barna til þess vera ekki tekinn út úr kennslu vegna trúarskoðana? Er hún að gera lítið úr því ástandi sem skapast í fjölmörgum skólum þegar meirihluti nemenda hverfur úr kennslu í tvo daga með tilheyrandi raski og tapi á kennslu fyrir aðra nemendur? Og er manneskjan að ýja að því að það búi svo ekkert á bakvið þetta nema hvað? Frekja og tilætlunarsemi? Hvað gengur manneskjunni eiginlega til?

Það er alveg magnað að fylgjast með hverjum prestinum og trúarleiðtoganum á eftir öðrum ana fram á sjónarsviðið og afvegaleiða umræðuna með rangfærslum og lélegum mælskubrögðum. Og af því að þeim hefur tekist að eitra umræðuna eins mikið og t.a.m. hinar röngu og óupplýstu fullyrðingar sem meira að segja kennarar sem hringdu inn í Dægurmálaútvarp Rásar 2 þegar málið var rætt í dag bera með sér þá er víst best að taka þetta fram strax:

  • Það er EKKI verið að leggja til að fræðslu um trúarbrögð, þar sem kristni verður eðlileg gerð meiri skil en öðrum trúarbrögðum, verði hætt í grunnskólum.
  • Það er EKKI verið að leggja til að leik- og grunnskólar hætti að leggja mikið upp úr jólaundirbúningi eða að hætt verði að halda jólaböll í skólum. Ég verð svo að benda á að á öllum þeim árum sem ég hef starfað á leikskólum hefur ekki verið sunginn einn einasti sálmur fyrir jól svo að varla hefur það mikil áhrif.
  • Það er verið að leggja til að boðun trúar verði aflögð í opinberum menntastofnunum og að prestar hafi ekki, frekar en aðrir fulltrúar lífsskoðunarfélaga, greiðan aðgang að þessum stofnunum.
  • Það er verið að leggja til, í anda skóla án aðgreiningar, að hætt verði að gera upp á milli nemenda og að taka suma út fyrir sviga vegna trúarskoðana.

Það myndi hjálpa umræðunni mikið ef að fulltrúar ríkustu hagsmunasamtakanna sem að henni koma gætu lyft sér upp á eðlilegt plan í henni og slepptu rangfærslum og útúrsnúningum.

-bætt við færslu klukkan 23:45. Þó að ég sé trúlaus og þar með laus við siðferði og samvisku er fyrirsögnin á þessum pistli mínum aðeins að naga mig. Hún er, fyrir þá sem ekki elta linkinn hér fyrir ofan, útúrsnúningur á nafninu á færslu Guðrúnar þar sem hún lætur tilvitnuðu orðin falla. Ég veit ekkert um það hvort að Guðrún sé vonlaus sem prestur. En í rökræðum virðist hún ekki skörp.