Hvað í anskotanum á það eiginlega að fyrirstilla að í hvurt einasta skipti sem hitnar í kolunum í Valhöll, þá koðnar öll vitleysan niður í innantómt mas um það hvur sagði hvað og hvur sá ekki hvaða ómerkilega snýtubréfssnepil á einhverju tveggja eða þriggja manna tali, hvort sem það var í lokuðu vinnuherbergi í Breiðholtinu eða hótelherbergi í Lundúnum?! Hvunnlax dómadags mafíósastælar eru þetta eiginlega?!!! Gett tú gripps viþþ itt, elskurnar: Ási og Pétur voru áratugum á undan sinni samtíð þegar þeir bentu á að Sjálfstæðisflokkurinn er stærstu glæpasamtök sem starfa á Íslandi. Það er óbreytt enn þann dag í dag, núna tuttugu árum síðar, þrátt fyrir einkurja litháska vonnabí búðahnuplara og dópfylltar skútur í kyrrlátum krummaskuðum útá landi.
(Þess má geta að meðan þeir Bjarni og Villi kömmuðust í bakherberginu við þriðja mann serveruðu kvenkyns flugþjónar þeim viskí, vindla og vínber í boði Icelandair og Glitnis undir spjallinu.)
Meðal annarra orða, og heldur tjillaðri: Ég held að Björn Ingi sé lélegur leikari.
Ekki misskilja. Ég er sannfærður um að hann, eins og allir alvöru stjórnmálamenn, er ágætlega góður í að ljúga blákalt gegnum tennurnar á sér og halda fullkomnu pókersmetti á meðan. En ég trúi því ekki að það sé partur af daglegu reppertoríi, hvorki hans né nokkurs annars í íslenskri pólitík, að geta kreist út krókódílatár meðan steinhjartað slær í brjóstinu uppá tíu í einkunn fyrir leikræna túlkun.
Var Ingibjörg kannski bara að gera sér upp hjartaáfall í beinni?
Var Davíð kannski bara að plata okkur með þessari aðkenningu að krabbameini, akkúrat þegar spjótin stóðu hvað hvassast á honum?
(hummm…)
Mér hefur einhvernveginn alltaf fundist að ég ætti að taka öllu sem hann Bingi pjakkurinn segir með hnífsoddi af salti (eða þaðan af meira). Það er hægt að ljúga hverju sem er og vera ábúðarfullur og ábyrgur tilsýndar. Eða brosandi og glaðvær (stræk ðatt, Halldór Ásgrímsson). En að klökkna í púlti? Það er mun erfiðara að feika en það lítur út fyrir (sem gerir afrekið þess virðingarverðara, ef ég hef rangt fyrir mér).
Ég veit ekki í hvaða stöðu Björn Ingi var í síðustu viku. Það eru allir að reyna að segja mér hver sú staða var. Ég trúi engum þeirra – ekki svo langt sem þeir vilja. En hver sem hún var, þá fannst mér greinilegt að þetta var staða sem hann óskaði sér ekki að vera í. Þarna var maður sem hafði orðið að taka erfiðar ákvarðanir, og sært þá sem stóðu honum nærri í framhjáhlaupinu. Og hann sýtti það.
Nema þetta sé eitthvað sem er kennt í stjórnmálaskóla Félags Ungra Framsóknarmanna. Ég veit það ekki. Eggert, er það kannski svoleiðis?
Neeeh…