Hér ganga yfir þrumur og eldingar. Það er dálítið magnað þegar maður er ekki vanur því.
Voðalega er maður heimaalinn eitthvað.
Svo horfir maður á sjónvarpið og reynir að venjast talsetningunni. Ég er næstum búinn að sætta mig við röddina í Vincent D’Onofrio í Criminal Intent – Verbrechen im Visier, en það er enn langt í að röddin í Gary Sinise í CSI:NY verði tekin í sátt.
Þrumur og eldingar.
Það hefur verið dálítið af þeim uppá síðkastið. Hlýtt, sólríkt og rakt fram eftir degi, svo þykknar upp milli fjögur og sjö og brestur svo á með þrumum, eldingum, skýfalli og í gær, í einu tilfelli, hagli á stærð við sykurmola. Það rigndi í alla nótt og var þungt yfir frameftir morgni.
Neckar var býsna skólplituð í dag. Og líka drullubrúnn litur á Neue Ammer, þar sem hann rennur gegnum miðbæinn.
Sólin skein um stund síðdegis. Svo þykknaði upp aftur, eins og áður var getið.
Í hádeginu voru soðnar kjötbollur með gulrótum og grænum baunum. Vantaði bara soðið hvítkál. Það var boðið uppá brokkólí, en það hefði ekki verið það sama.