Ji maður snýr sér við og það er aftur kominn föstudagur. Reyndar yfrið nóg búið að vera að gera á mörgum vígstöðvum alla vikuna – hvunndaxorrustur hingað og þangað. Sumar unnar, aðrar óútkljáðar en engin gertöpuð enn sem komið er.
– – –
Kvudnineretteinla, hnaut enginn um það að í frásögninni skaut alltíeinu upp kollinum reiðhjól eins og skrattinn úr sauðarleggnum? Eins og ekkert væri sjálfsagðara, og meiraðsegja fullyrt að það hafi verið gamlar fréttir?
Allanna, Elli minn ágæti fyrrum kórkompiss býr á sveitabæ hér rétt utan Hróarskeldu. Ég tók fjölskylduna með í heimsókn þangað fyrr í sumar og tók síðan strætó þangað aftur fyrir hálfri annarri viku, át falafel með honum og hans fjölskyldu og hjólaði síðan úr hlaði og heim.
Ágætis gripur. Dugar vel til síns brúks. Og í bónus fær Magnús hérmeð aðra ástæðu til að krossa sig og ésúsa þegar honum verður hugsað til mín.
– – –
Sem minnir mig á. Póstur hans á dögunum um hálffimmtugan Hamarinn leiddi til þess að það rifjaðist upp fyrir mér yndislega vellukkað samvinnuverkefni Mark Morrison, Gylfa Ægissonar og Hemma Gunn. Njótið, öll þið sem ekki hafið séð og heyrt áður (og líka þið hin sem eins og mér er þannig farið að komast alltaf í gott skap við að rifja þetta upp).