Þrennt sem þrátt fyrir allt (eða réttara sagt vegna alls þessa) átti góðan dag í gær:
- Íbúðalánasjóður. Spunarokkarnir eru þagnaðir, þeir sem vildu leggja hann niður.
- Íslenskt táknmál. RÚV virðist loksins búið að viðurkenna að þetta sé alveg hægt. Þetta er ekkert mál.
- Steingrímur J. Sigfússon. Hann hafði fullkomið efni á að segja „ég er búinn að vera að segja þetta svo lengi.“ Og honum tókst að segja það án þess að líta út eins og hann væri að slá sér upp á því. Af því að hann þurfti þess ekki. Hann er búinn að vera að segja þetta svo lengi.
– – –
Annars er ég kominn aftur út til Danmerkur og mun verða eitthvað inn í nóvember.
*dæs*
– – –
Þetta voru mjög athyglisverðir dagar að eyða á skerinu. Að koma heim fyrir síðustu helgina í september inn í vaxandi óvissuna sem breyttist í sjokk á mánudeginum fyrri og svo sívaxandi hreinræktað panikk eftir því sem leið á vikuna og yfir helgina. Og svo aftur sjokk í gær (með eftirskjálftum þaraf í morgun, þótt þetta hafi nú verið fyrirsjáanlegt). Nú er ég kominn út aftur svo ég veit það ekki: eruð þið að fara að jafna ykkur á þessu?
– – –
Ég ræddi við móður mína í síma í gærkvöldi. „Ég finnst þetta góður dagur,“ sagði hún. „Við höfum bara gott af þessu.“
Og ég verð að segja að ég var tölvert sammála henni.