Það hefur nú aðeins hýrnað yfir unglingunum varðandi Gíslasögu. Við vorum að ræða um heiðurinn í tímanum í morgun og hugmyndir norrænna manna um rétta siðlega hegðun. Orð eins og sómi, heiður og æra eru áberandi í þeirri umræðu. Þetta skildu þau vel og fannst hefndarskyldan alveg sjálfssögð. Þegar ég spurði þau um á hverju við byggðum siðferði okkar í dag var enginn sem mundi eftir kærleikanum og fyrirgefningunni. Við erum sem sagt sömu heiðingjarnir inn við beinið og áður.
Æfingarnar á Ronju ganga vonum framar og í gær æfðum við í búningum í fyrsta sinn (reyndar bráðabirgðabúningum). Mér fannst ég bara taka mig vel út með klút um hausinn í einhverjum sígaunaklæðnaði. Nú vill leikstjórinn endilega að við séum allir með stóra gulllokka í eyrunum og ég sem hef ekki notað götin í eyranu (tvö í sama eyra) í meira en áratug.
Janúar finnst mér alltaf vera leiðinlegasti mánuðurinn. Þessi eini aukadagur, þ.e.a.s. að þeir skuli vera 31 en ekki 30, fer líka alveg skelfilega í mig. Af hverju geta ekki allir mánuðir haft 30 daga? Það er pláss fyrir tvo í viðbót í febrúar! Að vísu yrði það ekki nema 360 dagar í heildina, en þessum sem upp á vantar fyrir heilt ár mætti svona skella inn á milli mánaðarmóta og sleppa því að telja þá með. Ég varpa nú bara fram þessari hugmynd. Ef einhver er hrifinn af henni má sá hinn sami gera hana að sinni mér að sársaukalausu.
Bless, bless í bili.