Þá er hausthátí­ð BKNE afstaðin. Það þýðir væntanlega að ég fer að hafa tí­ma til að stunda þetta nám sem ég skráði mig í­. Annars fara æfingar fyrir Kardimommubæinn væntanlega að hefjast að nýju þar sem það á að setja upp nokkrar sýningar um miðjan október. Eftir það ætla ég að taka mér frí­ frá Freyvangi a.m.k. fram á næsta haust svo ég hafi einhvern tí­ma í­ námið. Því­ þótt BKNE sé svo sem ekki tí­mafrekt appí­rat þá koma vinnulotur þar svona í­ skorpum í­ kringum atburði. Núna sé ég t.d. fram á að það væri tí­mabært að laga heimasí­ðu félagsins með því­ að setja inn á hana alla trúnaðarmenn og fundargerðir. Einnig mætti halda betur utan um fréttaskráninguna. Þar að auki þyrfti BKNE lí­ka að koma sér upp netfangalista allra kennara á Norðurlandi-eystra (það er ekki nema 430 manns). Þannig að það er nóg að gera fyrir utan þetta blessaða nám. Sem minnir mig á það að lí­klega er best að fara að koma sér í­ tí­ma. Það er samt frábært að hafa þá svona á netinu svo maður getur horft á þá hvenær sem er.

Það eru ekki allir sem viðurkenna að pólití­skar skoðanir þeirra séu einfeldningslegar og fyrirsjáanlegar. Samt á þetta lí­klega við um fleiri en þá sem eru nógu hugrakkir til að viðurkenna það.

Nú hefur Steingrí­mur J. Sigfússon varpað fram þeirri hugmynd að VG og Samfylking myndi kosningabandalag fyrir næstu kosningar. Slí­kt væri fáheyrt í­ í­slenskri pólití­k og Samfylkingin hefur tekið illa í­ hugmyndina. Það finnst VG slæmt. Að vissu leyti má skilja vonbrigði VG með það þó efast megi um að Steingrí­mur hafi átt von á að Samfylkingin tæki þessari hugmynd opnum örmum. Jafnvel frekar má í­mynda sér að tilgangur hans með yfirlýsingunni hafi einmitt verið sá að fá þessi viðbrögð fram hjá Samfylkingunni því­ þau láta VG óneitanlega lí­ta betur út í­ samanburðinum og maður sér á bloggsí­ðum VG-linga hví­vetna að herbragðið hefur borið árangur, a.m.k. í­ þeirra röðum. Það væri lí­ka mjög gott fyrir í­slenska pólití­k að bjóða upp á skýra valkosti fyrir kosningar svo þjóðin geti raunverulega kosið næstu rí­kisstjórn. Til að slí­kt gangi upp þurfa flokkarnir að mynda tvö kosningabandalög. Það er ekki nóg að einhverjir tveir af fimm flokkum geri það, nema hinir þrí­r lýsi því­ þá jafnframt yfir að þeir ætli að vinna saman eftir kosningar lí­ka. Þá geta kjósendur kosið á milli bandalaganna, annars ekki.
Fyrirkomulag lí­kt og ég var að lýsa hefur lengi tí­ðkast á hinum Norðurlöndunum, þ.e. að borgaraflokkarnir myndi saman kosningabandalag annars vegar og vinstri flokkarnir hins vegar. Þetta var einnig raunin á ítalí­u í­ nýlegum kosningum þar. Því­ miður hefur þetta ekki verið raunin á Íslandi og ólí­klegt að svo verði í­ bráð því­ til þess að þetta sé raunhæfur möguleiki verða allir stjórnmálaflokkarnir að taka þátt.
Hitt er svo annað mál að ef rí­kisstjórnin missir meirihlutafylgi í­ næstu kosningum þá er augljósasti kosturinn sá að stjórnarandstaðan taki við. Við verðum samt að gera ráð fyrir þeim möguleika að hún nái ekki saman.
Fyrir sveitarstjórnarkosningar hér á Akureyri var augljóst mál að minnihlutinn myndi vinna meirihlutann og taka við. Þeir sem kusu minnihlutaflokkanna gerðu það án vafa í­ þeirri trú að þeir væru þar með að kjósa meirihluta Samfylkingar, VG og Lista fólksins næsta kjörtí­mabil. Hins vegar fór það svo að Samfylking og VG náðu alls ekki saman og niðurstaðan varð stjórn Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks. Niðurstaða sem eflaust mikill meirihluti Akureyringa er ósáttur við og meirihluti sem lí­klega nýtur minnihluta stuðnings bæjarbúa. Hins vegar er erfitt að sjá annan starfhæfan meirihluta þegar Samfylking og VG geta ekki unnið sman (hverju sem það er svo um að kenna).
Gerist slí­kt sama í­ landsmálunum má segja að ákaflega fáir möguleikar verði í­ stöðunni. Þrátt fyrir að samstjórn Samfylkingar, VG of Frjálslyndra væri óskaniðurstaðan má efast um að hún sé raunhæf. Framsókn kemur örugglega til með að tapa stórt í­ kosningunum og vilja hví­la sig á stjórnarsamstarfi. Geti stjórnarandstöðuflokkarnir þrí­r því­ ekki myndað meirihluti er ljóst að næsta rí­kisstjórn verður samsteypustjórn Sjálfsstæðisflokks og annað hvort Samfylkingar eða VG. í dag finnst mér það lí­klegasta niðurstaðan þar sem flest bendir til að rí­kisstjórnin haldi naumum meirihluta en Framsókn verði óstarfhæf eftir kosningar.
Niðurstaðan er því­ í­ rauninni sú að að loknum kosningum eru fáir möguleikar í­ stöðunni og flestir slæmir nema sá ólí­klegasti.

Ég fór suður á þriðjudaginn til að vera á starfsdegi í­ MPA-náminu á miðvikudaginn. Það var mjög áhugavert en samt voru fyrirlestrarnir sem fjölluðu um ritgerðasmí­ðar og námstækni kannski ekki eitthvað sem mig vantaði þar sem ég hef kennst þetta hvoru tveggja núna um árabil. Reyndar í­ grunnskóla en grunnurinn er þó sá sami á báðum skólastigum. Hins vegar var hádegisfundurinn með fjarnemum og fundurinn eftir vinnudaginn með öllum MPA-nemunum mjög góðir og nytsamlegir. Þar að auki komst ég að því­ að ég var ekki rétt skráður í­ námskeið þar sem ekki er boðið upp á öll námskeið í­ fjarnáminu. Ég var að senda bréf til námskrár áðan til að biðja um breytingu á skráningu.
Á leiðinni Norður aftur varð ég hins vegar fyrir því­ óláni að heyra eitthvert viðtal á Talsöðinni við Valgerði Sverrisdóttur. Það var alveg hreint ótrúlegt að heyra hvernig henni þótti það fullkomlega eðlilegt að embættismenn skyldu afgreiða skýrslu Grí­ms Björnssonar án þess að láta rí­kisstjórnina einu sinni vita. Hún var bara mjög sátt við þetta og það ýtir enn stoðum undir þá skoðun að núverandi rí­kisstjórn er lí­tið annað en blaðamannafulltrúar fyrir embættismannakerfið og Alþingi svo afgreiðslustofnun laganna sem sömu embættismenn semja.
Það athyglisverðasta í­ viðtalinu var samt sú hugmynd Valgerðar að ef menn styðja eitthvert mál þá séu þeir þar með búnir að afsala sér öllum rétti til að gagnrýna framkvæmdina eða laga skoðun sí­na að nýjum upplýsingum. Þ.a.l. að ef menn eru fylgjandi því­ að tryggja öryggi þegnanna þá mega þeir ekki vera á móti leyniþjónustu, a.m.k. mega menn ekki vera á móti leynimakki embættismanna og gagnrýna framkvæmd stjórnvalda, t.d. í­ sambandi við meðferð upplýsinga og framkvæmd löggæslu á Kárahnjúkum ef menn voru fylgjandi virkjunarframkvæmdum á sí­num tí­ma. Og vei þeim sem skiptir um skoðun í­ ljósi nýrra upplýsinga, s.s. um lækkað arðsemismat o.s.frv. Nei, samkvæmt valgerði eiga menn að styðja allt sem viðkemur framkvæmdum á Kárahnjúkum ef menn voru fylgjandi virkjuninni til að byrja með, sama hvað kemur í­ ljós.
Ég vil þó taka það fram í­ þessu samhengi að sjálfur var ég andsnúinn Kárahnjúkavirkjun frá upphafi og lenti í­ hörðum deilum um hana við Daví­ð bróður minn sem þó var (og er) eindreginn andstæðingur virkjunarinnar. Málið var að mí­n andstaða byggðist á efnahagslegum forsendum en hans á náttúruverndarlegum (mikið er þetta slæmt orð, betra að segja náttúruumhyggju).
Ég tel augljóst að Kárahnjúkavandinn sem nú er að skella á landsmönnum af fullum þunga eftir að hafa lagt útgerðarfyrirtæki út um allt land á hausin staðfesti að þetta er versta aðgerð efnahagslega sem núverandi rí­kisstjórn hefur ráðist í­ og eru þær samt margar slæmar.