Ég verð að vísa á þennan pistil hjá Jennýu Önnu. Það er rétt sem hún bendir á að það er undarlegt að hugsa til þess í dag aað enn skuli ríkið beina fólki í meðferð hjá áhugasömum trúarhoppurum og styrkja þá starfsemi í stað þess að reka vísindalega meðferð með menntuðum sérfræðingum. Það er sérstaklega undarlegt í ljósi reynslunnar af slíkum stofnunum í gegnum tíðina bæði hérlendis, t.d. stúlknaheimilið Bjarg, sem og erlendis, t.d. írskir klausturskólar. Það ætti öllum að vera ljóst að slík starfsemi er stórhættuleg.
AA er ekki eins augljóst dæmi. Margir sem fara í meðferð þar gleyma sér samt í einhvers konar ofsatrú og heilagleika fyrst eftir að meðferð lýkur og verða jafnvel eitt helsta kennivald fjölmiðla og almennings í trúarlegum efnum um tíma (fara jafnvel að svara eilífðarspurningunum í útvarpi eins og ekkert sé sjálfsagðara). Sem betur fer rjátlar þetta af flestum en þó eru mörg dæmi þess að menn fara úr alkanum í AA og þaðan í guðfræðina (sem er náttúrulega ekki fræðigrein frekar en stjörnuspeki) og enda sem prestar á hálfri til heillri milljón frá þjóðinni á mánuði (já, líka þeim sem eru ekki í költinu).
Vissulega ekki jafn skelfilegt dæmi og Byrgið en umhugsunarvert samt.