Eftir hrun voru margir möguleikar á því hvernig myndi fara. Flestir vonuðust til þess að við myndum læra af þessu, gagnsæi, réttlæti og hreinskilni yrði metin að verðleikum. Versti kosturinn virðist hins vegar hafa orðið ofan á, þ.e. að fátt hefur breyst og það litla sem þó hefur breyst hefur breyst til hins verra. Þjóðremba, persónulegar árásir og níð og síðast en ekki síst óréttlæti hefur aukist gífurlega frá hruni.
Það er ekki núverandi stjórnvöldum að kenna en á móti kemur að þau eru svo föst í gömlu fari leyndarhyggju, hagsmunapots og spuna að þau hafa ekkert gert til að sporna við þessari þróun sem helst má rekja til hrunvaldanna sjálfra, bankamannanna, stjórnmálamannanna, fjölmiðlamannanna (ekki hvað síst á RúV) og útrásarmannanna.
Við horfum sem sagt upp á það að dómskerfið er hrunið (nýtur einskis trausts og allir vita að þangað er ekkert réttlæti að sækja), alþingi er hrunið (nýtur einskis trausts og allir vita að það er valdalaust verkfæri stjórnvalda) og stjórnsýslan er hrunin (nýtur einskis trausts og allir vita að hún berst gegn almannahagsmunum og fyrir fjármagnseigendum).
Tölur um flutninga fólks úr landi sýna þetta og eina ástæðan fyrir því að þær tölur eru ekki hæri er vegna þess að ekki hafa allir tækifæri til að fytja úr landi.
Þegar ofan á þetta bætist að meirihluti landsmanna virðist láta siðleysingjana blekkja sig, t.d. til að kjósa sjálfstæðisflokkinn o.fl. þá missir maður móðinn.
Ég held meira að segja að þó að Ísland næði besta samningi við ESB sem um getur, þó að hann jafngilti því að ESB gengi í Ísland en ekki öfugt, þó að allir hagsmunir bænda og útgerðar yrðu tryggðir, þá mun þjóðin aldrei samþykkja inngöngu í ESB. Þó að það þýði áframhaldandi okur á íslenskum fjölskyldum í formi tolla og innflutningshafta, þó það þýði mörg hundruð þúsunda króna kostnað á hverja einustu fjölskyldu til að viðhalda ónýtum gjaldmiðli og fjármálakerfi, þó það þýði áframhaldandi kúgun fjármagnsins á fjöldanum, ÞÁ VERíUR HÆGT Aí TEYMA LANDANN Á ASNAEYRUM ÞJÓíREMBUNNAR Aí KJÖRBORíINU TIL Aí SEGJA NEI!
Ég hef því miður misst alla von fyrir þessu landi, ekki einu sinni bylting myndi bjarga því. Þjóðin er of auðtrúa og þröngsýn til að láta bjarga sér en einmitt nógu auðtrúa og þröngsýn til að láta ljúga að sér.