Mikil bloggleti hefur gripið um sig undanfarið. Samt hefur ekki verið mikið að gera. Bara þetta hefðbundna snatt í vinnunni og svoleiðis. Pólitíkin er heldur óáhugaverð hér innanlands nema hugsanlega þessi yfirlýsing Hjálmars um að það ætti að endurskoða stuðninginn við innrásina í írak. Einhvern veginn finnst manni hann samt vera nokkuð seinn með þessa skoðun sína. Svo var Davíð eins og geðstirð hæna í útvarpinu áðan og það var eiginlega pínlegt að hlusta á hann.
Fréttamenn birta líka fréttir frá úkraínu þessa dagana án þess að því er virðist að beita nokkurri gagnrýnni hugsun. Það er fyrir löngu komið í ljós að útgönguspárnar voru unnar fyrir bandarísk stjórnvöld og þ.a.l. ekkert mark á þeim takandi. Báðið frambjóðendurnir eru skúrkar á framfæri sitthvorrar valdablokkarinnar og glæpasamtaka í úkraínu, Rússlandi og Evrópu. Það er bara farsi að láta eins og önnur fylkingin sé nokkuð skárri en hin og að þetta upphlaup allt saman hafi nokkuð með lýðræði að gera. Þarna er á ferð nakin valdabarátta austurs og vesturs. Stórtíðindin eru þau að þessi barátta sé komin alla leið austur til úkraínu. Það er líka ótrúlegt hversu líkir skúrkarnir tveir eru. „Okkar“ maður þó augsýnilega að kljást við einhvert alvarlegt húðvandamál.
Ég setti jólaseríurnar upp um helgina enda fyrsti sunnudagur í aðventu og mér sýnast fleiri Akureyringar hafa gert það líka. Svo er líka 1. desember á miðvikudaginn. Jólaauglýsingarnar og jólalögin í útvarpinu, jólaútstillingarnar í búðunum o.s.frv. virðist því vera að birtast á réttum tíma aldrei þessu vant. Jólaskraut í byrjun nóvember fer alveg hrikalega í taugarnar á mér.