í fréttum undanfarið er talsvert búið að fjalla um viðræður grunnskólakennara við Launanefnd Sveitarfélaganna (LN) vegna endurskoðunarákvæðis í kjarasamningnum. Ég ætla ekki að fara hér útí þá sálma að fjalla um hvað þetta endurskoðunarákvæði segir heldur hitt að nú er búið að samþykkja að reyna að leiða þessar viðræður til lykta hjá Ríkissáttasemjara að tillögu LN.
Grunnskólakennarar fóru fyrst fram á viðræður vegna þessa ákvæðis fyrir jólin 2005 og svo aftur snemma árs 2006. Viðræður hófust svo í lok ágúst enda áttu þær samkvæmt samningnum að hefjast fyrir 1. september það ár. Síðan þá hefur ekkert gerst og nú þegar kennarar voru loks komnir á það stig að hætta viðræðum var þeim vísað til Ríkissáttasemjara. Þess er varla að vænta að neitt komi út úr því annað en lengri bið.
Það góða sem hefur komið út úr þessu öllu saman er þó það að við höfum fengið að vita hver samningatækni LN er og erum því undirbúin undir hana næst. Þ.e. að bíða og bíða og bíða og bíða svo aðeins lengur í von um að mótaðilinn blikki og líti undan.
í kjölfar síðustu samninga lét fræðsluráð Reykjavíkur gera mjög ítarlega úttekt á því sem úrskeiðis hafði farið. Allar þær athugasemdir sem þar komu fram hafa samtök kennara tekið til greina og bætt aðferðafræði sína samkvæmt þeim ábendingum sem þar komu fram. LN hefur ekkert slíkt gert og það er mjög skiljanlegt. Markmið LN hlýtur að vera að sjá sveitarfélögunum fyrir starfhæfum skólum fyrir lágmarks launahækkanir. í því efni hefur LN staðið sig mjög vel með því að vera í opinberri störukeppni. Það er ekkert sem bendir til þess að það muni breytast í næstu samningalotu.
Þetta er því einungis orðin spurning um það hver getur beðið lengur. LN hefur þann varnagla að ef þeir bíða of lengi kemur Ríkissjórnin (með þegjandi samþykki stjórnarandstöðunnar) og bjargar þeim með því að setja lög á kennara. Ekki það að eigi von á því að til verkfalls komi um næstu áramót. Það verður hins vegar talsvert langt að bíða fram í nóvember 2008 þegar samningar annarra uppeldisstétta eru lausir.
Þessu væri hægt að bjarga með því að setja í lög að menn eigi ekki að vinna samningslausir, þ.e. að nýr samningur verði að taka gildi um leið og sá gamli rennur út og sé hann ekki tilbúinn þá þá verði hann að vera afturvirkur til þess tíma. Þá væri ekki lengur nein forsenda fyrir störukeppninni. (10)