Búinn að vera með þvílíkt kvef undanfarna daga. Náði hámarki þegar ég gat ekki sofið fyrir snörlinu í sjálfum mér. Lá í rúminu og hlustaði á mig sjúga upp í nefið. Fór nokkrum sinnum að snýta mér en það lak alltaf jafn mikið. Svo kom skólahjúkrunarfræðingurinn inn í tíma áðan til að gefa flúor og sagði: „Hvað er að sjá þig?“ um leið og hún sá mig, „Þú hefur fengið einhverja sýkingu í augun.“ Og jú, þegar ég leit í spegil núna rétt áðan þá sá ég að ég er orðinn svona fallega rauðeygður. Fórum og skoðuðum Hafnarstrætið aftur í gær og þetta lítur nú svolítið öðruvísi út svona í dagsljósi. Þetta er voðalega gamalt og lúið. Samt ekkert mikið að segir tengdafaðir minn, húsasmiðurinn. Ekkert sem þyrfti að rjúka í samstundis að laga, nema helst þá gluggarnir sem samt ættu að geta dugað í nokkur ár í viðbót. Við ætlum að senda inn lánsumsóknir og umsókn um greiðslumat í dag og gera svo tilboð eftir helgi. Jæja, nú þarf ég að rjúka fram og snýta mér áður en þetta lekur allt saman niður á lyklaborðið.