Þá er Ísland úr leik í HM í handbolta og gerist það óvenju snemma að þessu sinni. Mér skilst að liðið þurfi að sigra Frakka en úkraínumenn að tapa fyrir íströlum svo einhver möguleiki sé um áframhald. Íslendingar sigruðu ístrali með gífurlegum mun og fögnuðu ógurlega. Fullir af ofmetnaði mættu þeir því úkraínu án þess að átta sig á að leikurinn við ístralíu var álíka merkilegur og ef West Ham næði að leggja Víði í garði í fótboltanum, leiknum við úkraínu má þá líkja við að West Ham keppti við Bolton (getur farið á hvorn veginn sem er) en Frakkar væru þá ígildi Arsenal í þessum samanburði.
Ég heyrði af úrslitunum þar sem ég var staddur úti í Brynju skömmu fyrir kvöldmat og önnur eins sársaukavein og bárust um öldur ljósvakans frá íþróttafréttamanninum hef ég sjaldan heyrt. Það er með ólíkindum að menn geti ennþá orðið vonsviknir með íslenskt landslið eftir allan þennan tíma. Sumu hljóta menn bara að venjast og hætta að láta valda sér vonbrigðum.
Það er kannski blessun hvað þetta gerist snemma í þessari keppni og maður þarf ekki að bíða lengur meðan draumarnir styrkjast of vonbrigðin verða þvi meiri. (6)