Núna veður Magma-málið uppi og allir hafa mjög sterkar skoðanir. Samfylkingin svíkur hugsjónir sínar fyrir peninga eins og vanalega. Ekkert nýtt að frétta af þeim bænum! Sjallar og Framsókn enn til í að selja auðvaldinu auðlindirnar sem fyrr (skiptir þá engu hvort auðvaldið er íslenskt eða erlent). Bara Hreyfingin og VG sem malda í móinn. En það er einmitt það sem þeir gera; malda í móinn.
Þingmenn Hreyfingarinnar og VG hafa ekkert gert til að stöðva það að hægt sé að gefa auðlindir landsins til einkanota, hvorki sjávarfang, orku eða vatn. Það hefur engin lagabreytingartillaga verið lögð fram, hvað þá frumvarp til nýrra laga og ekki einu sinni þingsályktunartillaga. Þetta er kappið sem lagt er á að vernda auðlindir Íslands á Alþingi.
Samfylkingin flækir sig í lagatæknilegu málskrúðu án þess að átta sig á að landsmenn tengja slíkt við siðleysi og brostið traust bæði á stjórnmálamönnum og viðskiptalífi. Hvernig væri að Samfylkingin (og VG) tækju nú afstöðu út frá því hvað er líklega rétt og sæmandi að gera. Auðlindirnar eiga að vera í sameign landsmanna og það er ekki hægt að slíta í sundur eignar- og nýtingarrétt á þeim. Það er hægt að leigja þær út eða rukka fyrir aðgang að þeim og þá til skamms tíma í einu (í orkuvinnslu til of skamms tíma til að það borgi sig fyrir einkaaðila að reisa orkuver. Þau verða þá að vera í opinberri eigu) og alltaf gegn endurgjaldi. Aðgangur að auðlind án endurgjalds skapar hefðarrétt og þá erum við í slæmum málum.
Mánaðarskipt færslusafn fyrir: júlí 2010
Siglufjörður skoðaður
Allt fram að síðustu helgi hafði ég aldrei farið til Siglufjarðar. Því var ákveðið að halda í dagsferð með fjölskylduna og taka smá menningarrúnt í Skagafjörðinn í leiðinni. Eldsnemma um morguninn, klukkan 8:00, var því lagt af stað og Glaumbær í Skagafirði skoðaður. Þetta er víst torfríkasti bær landsins! Verð að segja eins og er að mér fannst þetta ekkert svakalega merkilegt, en það helgast væntanlega af því að ég hef skoðað Laufás í Eyjafirði nokkrum sinnum og þetta er mjög svipað. Glaumbær er reyndar aðeins stærri. Á Glaumbæ er hins vegar mjög skemmtilegt kaffihús með gömlu sniði og þar fékk ég mér skagfirskt sveitabrauð með reyktum laxi. Það var ákaflega gott.
Því næst var ákveðið að skoða nýju sundlaugina á Hofsósi, en á leiðinni þangað lá leiðin framhjá Samgöngusafni Skagafjarðar. Við drengirnir ákváðum að skoða það meðan Gulla sat í bílnum og las. Samgöngusafnið er ákaflega merkilegt samansafn bifreiða í gegnum tíðina og gaman að sjá vel-uppgerða bíla, bæði stóra og smáa. Svakalegast fannst mér að sjá hvað amerísku drekarnir frá ’50 – ’60 voru rosalega stórir. lengd og breidd svipuð og á meðal rútu og þyngdin örugglega álíka líka.
Sundlaugin á Hofsósi var svo dálítið 2007 en ákaflega skemmtileg engu að síður og frábært útsýni úr henni. Las reyndar í Fréttablaðinu þegar ég kom heim að hún lægi undir skemmdum þrátt fyrir að vera glæný því höndum hafi verið kastað til við byggingu hennar. Við fórum líka í kaupfélagið á Hofsósi sem er eitt af fáum „ekta“ sveitakaupfélögum á landinu og svo á nytjamarkað í grunnskólanum. Þar keypti Gulla sleif í stað þeirrar sem ég braut í búsáhaldabyltingunni um árið.
Loks var svo haldið á Siglufjörð og svei mér þá ef það var ekki bara svolítil upplifun. Síldarminjasafnið er mun stærra og meira en ég hafði gert mér í hugarlund og bátahúsið kom mér verulega á óvart. Maður upplifði sterkt hversu svakalegt síldarævintýrið var. Skoðuðum líka Þjóðlagasetrið og úra- og skartgripaverkstæðið en það var meira svona uppfyllingar-eitthvað til að réttlæta hvað miðarnir voru svakalega dýrir 1.200 kall á manninn. Sem er allt í lagi þegar þeir gilda á fjögur söfn. Við fengum okkur svo pizzu á Pizza 67 sem ég hélt að væri þá sá síðasti með því nafni á landinu en kom svo í ljós að hét Torgið þó það stæði Pizza 67 í glugganum.
Að lokum héldum við heim á leið yfir Lágheiðina og það er augljóst að þeim vegi er ekki haldið við lengur. Holurnar og hristingurinn var með þeim ólíkindum að veglykillinn að Hvalfjarðargöngunum losnaði af framrúðunni. Fengum okkur kaffi og súkkulaði á Dalvík og vorum svo komin heim um ellefu.
ígætis dagur.
2. (- 4.) sæti í úrsláttarkeppni
Einhvernvegin finnst mér að í úrsláttarkeppni sé ekki hægt að keppa um annað sæti en það fyrsta. Hver veit, kannski tapaði næstbesta liðið fyrir því besta strax í 16 liða úrslitum?
Ég man að ein besta ræðukeppni sem ég tók þátt í var gegn Mí í 8 liða úrslitum í MORFíS (man ekki hvaða ár það var). Við rétt mörðum þá keppni og líklega hefði Mí allt eins getað unnið (þó ég haldi að við höfum verið betri). í næstu umferð minnir mig að við höfum tapað gegn FG og verið mun verri. Hins vegar held ég að FG hefði tapað bæði gegn okkur og Mí í því stuði sem við vorum í í umferðinni á undan. En í úrsláttarkeppni er ekki spurt um það heldur bara hvor er betri í það og það skiptið. Ég held að FG hafi síðan keppt við MH í úrslitum og unnið og MH þannig fengið annað sætið. En þýðir það að MH hafi verið með næstbesta liðið í keppninni? Það er mér til efs. FG var án vafa best enda náðu þeir að sigra í fjórum keppnum í röð en ég held að það hafi verið útilokað að ákvarða hvaða lið átti að vera í öðru sæti. Við, MH, Mí eða jafnvel eitthvað annað lið sem hafði tapað gegn FG fyrr?
Þess vegna finnst mér keppni um 3. sætið á HM út í hött og jafn fáranlegt að liðið sem tapi úrslitaleiknum lendi í 2. sæti. í úrsláttarkeppni er bara eitt sæti; það fyrsta.
Bannað börnum
Núna eftir að ég kom af leikstjórnarnámskeiðinu er hópur fólks úr Freyvangsleikhúsinu byrjað að undirbúa verkefni haustsins. Síðasta haust lögðum við af stað í fyrsta skipti með svo kallað haustverkefni og settum þá upp Memento Mori. Núna ætlum við að fara aðra leið og semja verk sjálf. Það er því búið að setja saman dálítinn höfundakjarna sem vinnur að því hörðum höndum þessa dagana að berja saman leikverk sem sett verður á svið í haust. Um þetta skal ekki látið meira uppi að sinni, annað en það að verkefnið gengur undir heitinu: Bannað börnum.
Þekking numin að fótum Þalíu
12. – 20. júní var ég í leiklistarskóla Bandalags íslenskra leikfélaga á Húnavöllum. Það var alveg ótrúlega gaman og ég skrópaði bara tvisvar í morgunleikfimina og hafði góða afsökun í bæði skipti. í fyrra skiptið vegna þess að ég svaf yfir mig og í seinna skiptið vegna þess að ég þurfti að taka til í kennslustofu sem ég hafði breytt í rónabæli daginn áður. Ég var þarna á námskeiði í leikstjórn í umsjón Sigrúnar Valbergsdóttur. Það var alveg frábært og Sigrún er stórkostlegur kennari.
Þarna kynntist ég fullt af fólki á svipaðri bylgjulengd og ég sjálfur sem gerist ekki svo oft. Lærði ýmislegt um leikstjórn sem ég hafði ekki hugmynd um og ætla að koma í notkun strax. Það áhugaverðasta sem ég lærði var hins vegar í raun alveg ný hugsun eða nálgun á leikrit, þ.e. það sem Sigrún kallaði að lesa undirtextann, finna fókusinn og konseptið.
Stórkostleg vika sem gaf mér mikið. Ég er staðráðinn í að mæta á framhaldsnámskeiðið næsta vor.
Um gengistryggð lán
Það væri rangt að segja að deilurnar um gengistryggðu lánin séu einfaldar. Þó finnst mér hvoru tveggja sem nú er í umræðunni, þ.e. að samningarnir fyrir utan gengistrygginguna standi og að nú eigi að fara að borga eftir vöxtum seðlabankans, vart geta staðist.
í mínum huga lítur þetta þannig út að önnur af tveimur forsendum fyrir samningunum, þ.e. gengistrygging og vextir, hafi verið felld úr gildi. Þar með hljóta samningarnir í heild sinni að vera fallnir úr gildi. Enda ef ég semdi um að borga einhverjum 20.000 krónur fyrir að slá garðinn minn og losa mig við úrganginn þá mundi ég ekki borga ef hann gerði bara annað. Lántakendur eiga því auðvitað ekki að halda áfram að borga miðað við þær forsendur sem lánastofnanir gefa sér.
Einnig er fáránlegt að hugsa sér einhverja þjóðarsátt þar sem þeir sem tóku gengistryggð lán fallast á að borga meira en þeir eiga mögulega að gera og hinir sem eru með verðtryggð lán fá þau lækkuð. Ég er sjálfur með verðtryggð lán og mér finnst þessi leið ósanngjörn.
Hins vegar hljóta gengistryggðu lánin öll að vera ólögleg, líka þau sem búið er að greiða upp. Vextirnir á þeim voru að gefinni þeirri forsendu að þau væru gengistryggð og fyrst sú gengistrygging er ólögleg hljóta vextirnir líka að vera fallnir úr gildi eins og samningarnir allir.
Það sem eftir stendur er að það þarf að reikna út hvað hver lántakandi skuldar (líka þeir sem eru búnir að greiða upp sín lán) og semja upp á nýtt um greiðslu þeirrar skuldar, eða endurgreiðslu til þeirra sem hafa ofgreitt. Við hvaða vexti á að miða í þessum útreikningi hlýtur að vera samningsatriði milli skuldara og lánveitanda.
Langt síðan síðast
Ég hef ekki bloggað síðan 4. desember. Núna er ég hins vegar kominn í sumarfrí og aldrei að vita nema ég láti eitthvað í mér heyra. Jibbý. Ég ætla samt ekkert að stefna að því að vera jafn afkastamikill og þessar helstu stjörnur; Jónas og Jenný. Ég vil taka það fram að ég tengi á þau hérna af tveimur ástæðum: a) þau blogga mjög mikið (Jónas reyndar oft með sömu færsluna aftur og aftur) og b) þau eru skemmtilegir bloggarar sem ég er oftast sammála (ekki reyndar alltaf en hvernig væri heimurinn líka þá ef allir væru alltaf sammála Jónasi og Jenný)?