Það er merkilegt þegar áhugaverðasta lesefnið í Fréttablaðinu eru Bónusauglýsingarnar. Enn sem komið er hafa allir flokkar á Alþingi tekið hugmyndum formanns matvælaverðsnefndarinnar fálega nema Samfylkingin. Össur sagði þó í einhverjum pistli að hann myndi aldrei samþykkja að fella niður tolla á sælgæti og aðra óhollustu, einhvern frmstæðismann heyrði ég segja að það væri fáránlegt að óhollt og vont útlenskt grænmeti væri ódýrara en holl og góð íslensk framleiðsla. Þessu er ég ósammála. Þó að haldið sé úti öflugri fræðslu og forvarnarstarfsemi í sambandi við hollustu og heilbrigða lífshætti þá á að treysta fólki til að velja sjálft hvaða mat það kaupir. Svona neyslustýring er forræðishyggja af verstu sort. Mér finnst allt í lagi að fólk geti keypt góðar og ómengaðar íslenskar landbúnaðarafurðir en líka í himnalagi þó því bjóðist að kaupa „lakari og óhollari“ erlendar vörur ódýrar.
Myndi þá íslenskur landbúnaður hrynja til grunna? Það efast ég um. Á það má líka benda að alls staðar í Evrópu (a.m.k. vesturhlutanum) nýtur landbúnaður mikilla styrkja. Það er ekkert undarlegt við það að íslenskur landbúnaður sé líka styrktur. Ekki fá bændur krónu af þessum tollum og vörugjöldum. Þá er líka best að styrkja bændur beint, s.s. með stuðningi við kaup á vélum og áburði. Þar að auki er undarlegt að landbúnaður þurfi að kaupa rafmagn á mun hærra verði en annar iðnaður (hvað þá stóriðja). Ef hægt er að selja álverum orku á verði sem er háð afurðaverði hlýtur að vera hægt að gera slíkt hið sama fyrir bændur. Það er mun betri stuðningur við þá en að halda matvælaverði á Íslandi himinháu. Svo geta hagfræðingar reiknað út hvað það kemur til með að kosta að búa til styrkjakerfi fyrir landbúnaðinn svo hann lognist ekki út af komist að því að það sé himinhár reikningur en á móti má þá benda á hvað eitt stykki Kárahnjúkavirkjun kostar og velta þeirri spurningu upp hvort svoleiðis upphæðum sé ekki betur varið í að halda uppi byggð og störfum í sveitum (fyrir utan öll afleiddu störfin í kringum landbúnað í þorpum landsins).
Við þurfum ekki fleiri virkjanir, það er komið nóg af þeim. í staðinn fyrir Eyjabakkavirkjun getur komið gott landbúnaðarkerfi og í stað Norðlingaöldu styrkur og stuðningur við nýsköpunarstarf, háskóla og þekkingarþorp víða um land.
Kerfið má samt ekki vera það gott að það komi í veg fyrir hagræðingu í greininni. Það fækkar stöðugt fólkinu sem þarf að vinna við undirstöðugreinarnar og framleiðsla á hvern bónda eykst stöðugt. Það síðasta sem við þurfum er nýtt kjötfjall. Hins vegar sýnist mér sem ásókn í jarðir í þeim tilgangi að leggja niður búskap á þeim og leggja þær undir sumarhúsabyggð, laxveiði, útivist, skógrækt o.s.frv. sé slík að ekki þurfi að hafa áhyggjur af því að við sitjum uppi með með fjölda bænda sem framleiðir langt umfram eftirspurn.
Þetta er nú bara það sem mér finnst um þetta mál.