Jæja. Þá er kominn föstudagur og vinnuvikan að fara að taka enda. Ég sendi ekkert inn í gær, enda var gærdagurinn með ólíkindum annasamur. Þannig að það var ekki ég sem setti hér upp Tag-board og tók það svo út þegar það virkaði ekki (íslensku stafirnir komu ekki). Það var ekki heldur ég sem setti upp þetta comments kerfi í staðinn. Nei, allt þetta á ég elskunni minni henni Gullu að þakka.
En aftur að gærdeginum. ístæðan fyrir öllum þessum önnum var sú að í dag var haldið upp á dag íslenskrar tungu á unglingastiginu (sjá skoðun mína á svona atburðum í pósti frá því á miðvikudaginn) og krakkarnir voru að útbúa myndband sem þau sýndu svo áðan. Það var svona í stíl við sjónvarpsþáttinn 70 mínútur og var bara virkilega skemmtilegt. En að þessu voru þau sem sagt að vinna þangað til klukkan 17 í gærdag. Þar að auki þurfti ég að fara á tvo fundi um eftirmiðdaginn (hvað er að verða um þetta kennarastarf)? í heildina fékk ég 25 mínútna hlé yfir daginn og það rétt dugði til að borða hádegismatinn. Þannig að ég var orðinn verulega úrvinda um kvöldmatarleytið.
En aftur að degi íslenskrar tungu. Það komu sem sagt allir skólarnir á Akureyri hingað og voru með ræðuhöld. Ath. ekki keppni! Það fannst mér sniðugt, enda tók ég sjálfur þátt í svona ræðukeppnum (já ég nota orðið keppni í fleirtölu!) þegar ég var í Menntaskólanum. Mín reynsla var sú að ef það var ekki því augljósara hvort liðið var betra urðu alltaf vandræði með dómgæslu, enda ræðumennska (og eflaust sitthvað fleira) þannig að nánast ógerlegt er að dæma hana hlutlægt. Eftir að hafa verið ræðumaður í fimm ár og síðan þjálfari og dómari í þessu öllu saman hef ég þannig snúist 180 gráður og finnst þetta núna með öllu fáránlegt.
Jæja, BB í B.