Núna er ég kominn með tölvufráhvarfseinkenni á háu stigi! Það eru að verða komnir tveir mánuðir frá því hún bilaði og ég er að klikkast. Netráp mitt takmarkast við heimsóknir til tengdaforeldranna og leikir og skriftir hafa ekki átt sér stað síðan í maí.
Annars er sumarfríið að verða búið og maður er svo sem ekki búinn að gera neitt af viti. Reyndar búinn að mála nýju íbúðina (http://husid.blogspot.com) hátt og lágt (allt nema hjónaherbergið) og taka upp úr tonni af kössum. Samt er innri stofan ennþá full af drasli sem á eftir að ganga frá. Ég fór reyndar með strákana á ættarmót um helgina í Fannahlíð undir Akrafjalli og það var mjög skemmtilegt. Móðir mín er nefnilega frá Stóru-Fellsöxl og afkomendur móður hennar og systkina hennar hittast þarna árlega og detta í það saman. Mjög skemmtilegt.
í síðustu viku fór ég líka í leiðangur inn í Skagafjörð með tengdamóður minni (http://eyglob.blogspot.com) að skoða Skatastaði í Austurdal (http://www.ffs.is/austurdalur.htm) en þar var ég í sveit í nokkur sumur á unglingsaldri. í minningunni var voðalega langt þarna inn eftir og bærinn skelfilega afskekktur. í raun og veru var þetta verra en mig minnti. Ef litið er á kort af Íslandi og Skagafjörðurinn skoðaður sést að Skatastaðir eru nær Hofsjökli en Varmahlíð, enda var farið þangað tvisvar sinnum á sumri í kaupstaðarferð. Á Skatastöðum var líka heyjað í sátur sem svo voru fluttar á opnum vagni í hlöður í hinum ýmsu torfkofum út um alla jörðina sem hýstu fé á vetrum. Þegar ég kom aftur á Skatastaði voru öll þessi torfhús horfin. Það eina sem stóð eftir voru gamli bærinn, nýi bærinn og fjósið. Einu steyptu húsin á svæðinu. Ég fór inn í gamla-bæinn og skoðaði mig um. Það var svolítið merkilegt. Það voru ennþá nokkur gömul eintök af bændablaðinu þarna inni, en annars allt fullt af drasli. Það var varla hægt að komast inn í stofuna þar sem við söfnuðumst saman einu sinni í viku til að horfa á sjónvarpið. Ljósavélin var nú ekki sett af stað nema allir horfðu. Rölti mér líka upp á bæjarhólinn og þar voru ennþá gamlar eldavélar sem við lékum okkur með. þarna uppi á hólnum var líka búið okkar krakkanna í gamla daga. Við áttum öll einhverja dótatraktora og svo girtum við tún með baggabandi (Bóndinn hafði þurft að kaupa bagga út af Heklugosi). Skepnurnar voru hins vegar leggir, kjálkar, völur, tennur o.s.frv.
Mér finnst ég oft vera ákaflega heppinn að hafa náð að upplifa þessa menningu sem ég held að sé að hverfa nú á dögum. Ég man ekki eftir að hafa hitt marga á mínum aldri (33) sem hafa upplifað þetta sama. Man hvað konan í ferðamannamiðstöðinni í Varmahlíð starði á mig þegar ég var að segja strákunum frá því þegar ég lék mér að leggjum og kjálkabeinum eins og voru til sýnis þar sem dæmi um gamla tíma.
Ég vona að ég fari að fá tölvuna aftur svo það hætti að líða svona skelfilega langur tími á milli blogga.