Þá er undankeppni Eurovision búin og að sjálfssögðu vann Silvía Nótt. Ég var nú búinn að halda því fram að þessi undankeppni væri hálf tilgangslaus þar sem útséð væri um sigurvegarann. Hins vegar vann lagið með Regínu á við hlustun. Á móti kemur að það hefur sýnt sig að það borgar sig ekki að senda lög sem vinna á við hlustun. Til hamingju Ísland virkar strax í fyrsta sinn sem maður heyrir það og það er það sem þarf. Ég á von á því að því gangi því ágætlega í Aþenu.
Svo sá ég nýja skoðanakönnun í Fréttablaðinu þar sem Samfylkingin réttir ærlega úr kútnum og Vinstri grænir missa fylgi. Ekki kann ég neinar skýringar á því og sé ekki hvað gæti valdið þessu. Nema að VG missi fylgi um leið og Steingrímur fer af þingi. Hann er hins vegar búinn að vera sæmilega áberandi í fjölmiðlum þrátt fyrir það. Stjórnin heldur samt naumum meirihluta og ef kosninganiðurstöður yrðu eitthvað í líkingu við þetta gæti orðið erfitt að mynda stjórn. Enn er þó of langt til kosninga til að þessi niðurstaða sé tilefni til nokkurs annars en skemmtilegra vangaveltna um pólitíkina í landinu.
Kardimommubærinn verður frumsýndur í Freyvangsleikhúsinu á laugardaginn og þetta er allt að skríða saman þessa dagana. Ekki nema örfáir sem eru ekki enn öruggir á textanum sínum. Sviðsmyndin er alveg rosalega flott en líklega hefði mátt leggja meira í búningana. Svo kom Steini frá Höfn til að hanna ljósin fyrir okkur og hann er náttúrulega snillingur. Þetta er fjölskyldusýningin á Norðurlandi í ár.