Ég nenni eiginlega ekki að blogga í­ dag. Mér datt eitthvað frábært í­ hug í­ hádeginu sem ég var að hugsa um að blogga um en núna er ég búinn að gleyma því­ svo það getur ekki hafa verið svo frábært. Svo eru að fara að byrja próf í­ skólanum sem ég á eftir að semja, sitja yfir og fara svo yfir. þar að auki á ég eftir að fara yfir helling af verkefnum og prófum sem eru eflaust farin að halda að þau hafi fundið sér varanlegan samastað í­ töskunni minni. Og þar að auki eiga 9. bekkingarnir að skila bókmenntaritgerðinni á morgun. Næstu vikur verða sem sagt heimavinnuvikur. Ekki hjá nemendum, hjá mér. Jæja best að hætta þessu væli. Lí­fið er dásamlegt! A.m.k. verður maður að reyna að telja sjálfum sér trú um það. BBí­B.

Þá er helgin komin aftur, en ég var nú lí­ka heima í­ gær. Vaknaði með þennan lí­ka svakalega hausverk og strengi um allan lí­kamann. Hringdi í­ skólann og tilkynnti veiklulega að ég kæmist ekki þann daginn og fór svo aftur að sofa. Vaknaði sí­ðan stálsleginn upp úr hádegi og hafði hálfgert samviskubit yfir því­ að lí­ða svona vel. Ekki skánaði það þegar konan fór að taka til fyrir saumaklúbbinn sem hún var með í­ gærkvöldi og skipaði mér að fara með flöskur og gömul dagblöð í­ endurvinnsluna. Þar var ég sem sagt hinn hressasti akkúrat þegar ég átti að vera að kenna þýsku í­ skólanum! Vona bara að enginn hafi séð mig!

í morgun fór ég svo inn í­ Freyvang þar sem á að fara að setja upp Ronju ræningjadóttur. Það fyrsta sem ég sá voru náttúrulega tveir nemendur mí­nir sem virtust hálf undrandi á því­ að sjá mig þarna svona hressan. Jæja, skiptir ekki máli, það var mjög gaman og kannski fæ ég svo hlutverk og allt. Ætlaði svo kannski að lí­ta á fundinn hjá herstöðvarandstæðingum á Kaffi Amor í­ dag en var svo settur í­ að hengja upp jólaljós og greni á húsið. Þetta er allt orðið mjög jólalegt. Annars er ég ekki herstöðvarandstæðingur. Ekki frekar en ég er herstöðvarfylgismaður. Ég er hins vegar stuðningsmaður þátttöku Íslands í­ NATO (þó þau samtök hafi gert ýmislegt óforsvaranlegt án þess að Íslendingar mótmæltu sem við hefðum átt að gera).

Annars er mér messt niðri fyrir vegna fréttar í­ Fréttablaðinu um álit umboðsmanns Alþingis um rétt barna. Ég held að ég sé nánast ósammála öllu sem þar kemur fram. Lækkað aldurstakmark barna til ákvarðanatöku um skráningu í­ trúfélög. Ég er á móti því­. Börn eiga ekki að þurfa að ákveða það þegar mörghundruðþúsundkróna fermingarveislur hanga á spýtunni. Friðhelgi einkalí­fs innan fjölskyldu. Ég er á móti því­. Foreldrar bera ábyrgð á börnum sí­num þar til þau verða 18 ára og eiga að hafa fullan rétt til að vita allt sem þeir vilja fram að því­ (leita að sí­garettum, fí­kniefnum o.s.frv.). íkvörðunarréttur í­ persónulegum málum aukist með hækkandi aldri og auknum þroska. Ég er ósammála því­. Því­lí­k vitleysa. Svo er sérstaklega minnst á grunnskóla í­ sambandi við þetta. Ég veit ekki betur en að grunnskólar taki engar ákvarðanir um persónuleg málefni nemenda nema í­ samráði við foreldra og það eru þeir en ekki börnin sem hafa þroska og vit til að taka þær ákvarðanir (í­ sumum tilfellum að minnsta kosti). Tillögur sem varða réttindi barna um samþykkt til þátttöku í­ ví­sindarannsóknum o.s.frv. Ég er ósammála. Hvað er eiginlega að? Eiga börn ekki lengur foreldra sem eiga að taka ábyrgð á þeim og sem þau eiga að hlýða? Ekkert helví­tis kjaftæði um friðhelgi einkalí­fsins neitt. „Ég er pabbi þinn og ég kem inn í­ herbergið þitt þegar mér sýnist og allar meiriháttar ákvarðanir um þitt lí­f þangað til þú verður 18 ára tek ég!“ Þetta réttindakjaftæði er komið út í­ algerar öfgar!

Það er gaman að flakka um á vefnum og lesa það sem hinn eða þessi hefur verið að skrifa. Sumir skrifa ákaflega skemmtilega á meðan aðrir ættu varla að hafa leyfi til að setja fingur á lyklaborð, allt vaðandi í­ stafsetningar- og málfræðivillum. Þess vegna finnst mér mjög gaman að lesa Múrinn þó að ég sé ekki alltaf sammála því­ sem þar stendur. Hann er nefnilega bæði vel skrifaður og skemmtilegur. Hins vegar finnst mér ekkert gaman að kí­kja á vef-Þjóviljann því­ hann er bæði illa skrifaður og ég er ósammála eiginlega öllu sem stendur þar.

Þar sem ég var að flakka um vefinn og lesa hitt og þetta rifjaðist upp fyrir mér að fyrir nokkru sí­ðan fann ég í­ gömlu drasli ræður sem ég hafði skrifað meðan ég var í­ MORFíS. Það sem kom mér mest á óvart var hversu vel þær voru skrifaðar. Ég meina, ég var lí­klega 16 – 17 ára þegar ég skrifaði þetta og samt efast ég um að ég gæti skrifað eitthvað betur í­ dag. Er það ekki sorglegt þegar ég er orðinn tvöfallt eldri en finnst eins og ég hafi ekki tekið neinum framförum í­ ritun? Þarna voru lí­ka myndir af mér frá sama tí­ma fúlskeggjuðum sautján ára í­ einhverri Versló-keppninni. Komst að því­ að ég hef ekkert breyst útlitslega heldur. Myndin hefði eins getað verið tekin í­ gær eða í­ fyrra því­ ég er ekki með skegg núna.

Mórallinn með þessu öllu er að stundum eru breytingar æskilegar en stundum ekki. Svo er það spurning hvort ég leit út fyrir að vera 32 ára þegar ég var 17 eða hvort ég lí­t út fyrir að vera 17 núna? Ég hallast að því­ fyrrnefnda því­ nú, eins og þá, er ekkert mál fyrir mig að fá afgreiðslu í­ Rí­kinu. BBí­B.

í dag ætla ég að bregða aðeins út af vananum og röfla ekki bara stefnulaust um það sem mér dettur í­ hug. Þess í­ stað ætla ég að birta hér grein sem ég hef skrifað um Stjórnmál í­ Georgí­u sem ég kýs að kalla: Grúskað um Georgí­u.

Það er margt í­ heiminum sem kemur í­ pörum, t.d. tví­burar, vettlingar o.m.fl. Fræg er t.d. setningin “They usually travel in pairs” úr mynd Woddy’s Allen “What you always wanted to know about sex but were to afraid to ask”. Eitt af því­ sem kemur í­ pörum í­ þessum heimi er Georgí­a. Eina er að finna í­ suðurrí­kjum Bandarí­kjanna og aðra í­ Kákasusfjöllum. Georgí­a í­ Kásasusfjöllum er mun eldri og er hægt að rekja sögu hennar langt aftur í­ tí­mann.

Fyrst smá saga:
Mörg stórveldi fornaldar hafa barist til valda á þessu svæði og má þar m.a. nefna Grikki, Persa, Makedóní­umenn og Rómverja. Sí­ðar varð vesturhluti Kákasus og þar með Georgí­a hluti af býsantí­ska heimsveldinu á meðan Persar réðu austurhlutanum og má sjá þá skiptingu enn í­ dag, t.d. í­ mismunandi trúarbrögðum Georgí­umanna og Aserbaijana. Eftir að Býsans náði Tbilisi úr höndum araba hófst gullöld Georgí­u undir nafninu Iveria, en það land réði yfir miklum hluta Azerbaijan og austurhluta Tyrklands. Þetta gullaldarskeið á 10. til 13. öld byggðist að miklu leiti á ávöxtunum af verslunarleiðinni milli Evrópu og Austur-Así­u sem lá um Kákasus. Eftir 13. öldina réðu hins vegar ýmsir yfir svæðinu; Mongólar, Persar og Ottómanar þeirra helstir. Undir lok 19. aldar náðu Rússar yfirráðum í­ Georgí­u. Snemma risu upp sósí­alí­skar þjóðernishreyfingar í­ Georgí­u og er Iosif Dzhugshvili lí­klega einn frægasti leiðtogi þeirra en hann tók sér sí­ðar nafnið Stalí­n.
Georgí­a lýsti yfir sjálfstæði 1918 en Rauði herinn hernam landið 1920. Sí­ðan var landið hluti af Sovétrí­kjunum allt til ársins 1992. Fyrstu lýðræðislegu kosningarnar innan Sovétrí­kjanna voru haldnar í­ Georgí­u árið 1990 og þær vann Zviad Gamsakhurdia en honum var steypt af stóli 1992 þegar Shevardnadze tók við.

Eduard Shevardnadze:
Hann fæddist árið 1927 og varð formaður kommúnistaflokks Georgí­u 1972. Það þýddi í­ raun að hann var æðsti embættismaður í­ landinu og því­ embætti hélt hann til 1985 þegar hann var gerður að utanrí­kisráðherra Sovétrí­kjanna. Það embætti átti hann lí­klega helst að þakka góðu vinfengi við Mikhail Gorbasjev og hugmyndafræðilega samkennd. Þeir félagar hafa fengið mestan heiðurinn af þýðunni sem varð á þessum árum í­ samskiptum austurs og vesturs og lí­klega ekki að ósekju. Þjóðverjar hugsa hlýtt til Shevardnadze enda sameining Þýskalands bein afleiðing af ákvörðunum hans og Gorbasjevs. Eftir fall Sovétrí­kjanna sneri Shevardnadze aftur til Georgí­u og tók þar við stjórnartaumunum. Margir Rússar hugsa þó ekki eins hlýtt til hans og Vesturlandabúar enda er honum að hluta til kennt um endalok Sovétrí­kjanna auk þess sem hann gerðist svo þjóðarleiðtogi þess rí­kis sem var með þeim fyrstu að segja sig undan rússneskum yfirráðum.

Georgí­a eftir 1992:
Shevardnadze var mjög vinsæll í­ upphafi og hlaut um 90% atkvæða til að verða formaður framkvæmdaráðsins en það var n.k. rí­kisstjórn sem stofnuð var eftir að Gamsakhurdia var rekinn frá völdum. Adam var þó ekki lengi í­ paradí­s því­ fljótlega fór að kræla á uppreisnarmönnum í­ Abkhasí­u sem er vestast í­ Georgí­u. ín fjárhagslegs stuðnings Moskvu-valdsins urðu glæpaklí­kur lí­ka valdamiklar í­ landinu og barátta Shevardnadze skilaði litlu í­ baráttunni við þær. Innviðir samfélagsins fúnuðu, mennta- og heilbrigðiskerfi hrakaði og Georgí­ubúar urðu fátækari en nú eru um 60% í­búanna undir fátæktarmörkum. Það var ekki fyrr en Shevardnadze gekk til samninga við Rússa og Georgí­a gekk í­ Samveldi sjálfstæðra rí­kja (CIS) að honum tókst að ná böndum á uppreisninni í­ Abkhasí­u með stuðningi Rússa. Hann vann einnig bug á einni skæðustu glæpaklí­kunni en þurfti að gjalda fyrir með vinsældum sí­num því­ í­ kosningunum 1995 fékk hann 20% minna fylgi en áður. Má að mestu rekja það til ásakana um undanlátssemi gagnvart Rússum sem settu upp þrjár herstöðvar í­ landinu. Fyrir kosningarnar hafði Shevardnadze stofnað sinn eiginn stjórnmálaflokk sem hefur barist fyrir hann á þingi og er Shevardnadze í­ raun leiðtogi hans að öllu öðru leiti en að nafninu til. Á þessum tí­ma varð einnig fyrsta tilræðið gegn honum og sí­ðan fylgdi annað árið 1998. Frá þeim tí­ma hefur mátt sjá miklar breytingar á stjórnunarstí­l Shevardnadze. Hann er varfærnari og óáræðnari enda tapaði hann enn fylgi í­ kosningunum 2000 þó að hann héldi embætti forseta. ísakanir um spillingu hafa orðið háværari á sí­ðustu árum.

Nýjustu atburðir:
Nú í­ nóvember voru haldnar þingkosningar í­ Georgí­u og fór flokkur Shevardnadze með sigur af hólmi með 21% atkvæða, samstarfsflokkurinn hlaut 18,8% og þannig tryggði Shevardnadze sér nægan stuðning á þinginu. Stuttu eftir kosningarnar fór hins vegar að bera á ásökunum um kosningasvindl og voru þær studdar ummælum eftirlitsmanna sem höfðu ekki fengið að fylgjast með öllum kjörstöðum og og sögðu úrslitin endurspegla mikið kosningsvindl í­ mörgum héruðum. Leiðtogar stjórnarandstöðunnar Mikhail Saakashvili og Tsotne Bakuria hófu þegar að mótmæla niðurstöðunum með þeim árangri að þegar herinn sneri baki við Shevardnadze, en honum hafði hann reynt að beita á mótmælendur, sá hann sig tilneyddan til að segja af sér enda ljóst að kosningasvindlið sem flokkur hans stóð fyrir getur vart annað en verið undan hans rifjum runnið eða að minnsta kosti með hans vitneskju enda hafði fylgi hans enn dví­nað frá árinu 2000.

Staðan og hugleiðingar:
Það er vissulega sjónarsviptir af Eduard Shevardnadze af sviði alþjóðastjórnmála því­ hann er án efa einn af stóru köllunum á þeim vettvangi á sí­ðustu öld. Enginn skyldi þó gráta mikilmenni sem hafði fallið af háum stalli niður á það plan að keppast við að halda völdum sí­num og stöðu við kjötkatlana með kosningasvindli. Það besta sem hægt er að segja um hann nú er að hann sá þó að sér og hætti án þess að til mikilla blóðsúthellinga þyrfti að koma. Þær vangaveltur hafa þó komið fram að atburðarás þessi hafi öll verið hönnuð af Bandarí­kjamönnum sem munu hafa reynt sambærilega hluti í­ Júgóslaví­u (með árangri) og í­ Hví­ta Rússlandi (árángurslaust). Kenningin gengur út á það að eftir því­ sem spillingin jókst í­ Georgí­u og Shevardnadze varð handgengnari Rússum hafi Bandarí­kjamönnum fundist nauðsyn til stjórnarskipta þar sem leiðtogar stjórnarandstöðunnar munu vera með eindæmum Bandarí­kjavænir. Það skiptir einnig miklu máli í­ þessu samhengi að fyrirhuguð olí­uleiðsla frá Kaspí­ahafi mun liggja um Georgí­u til Vesturlanda og hliðholl rí­kisstjórn því­ æskileg. Sí­ðustu vikurnar fyrir kosningarnar mun þannig talsverður fjöldi bandarí­skra ráðgjafa hafa heimsótt landið, bæði til að tala um fyrir Shevardnadze og til að leggja á ráðin með stjórnarandstöðunni. Einnig munu Bandarí­kjamenn hafa óttast að með minnkandi völdum rí­kisstjórnar Shevardnadze og aukinni spillingu yrði landið vænlegt aðsetur hryðjuverkamanna (les. arabí­skra andstæðinga Bandarí­kjamanna). Ég veit ekki hversu mikinn trúnað er hægt að leggja í­ svona kenningar en þær eru þó birtar á vef BBC.

Vona ég að grein þessi hafi verið mörgum til fróðleiks, einhverjum til ánægju og vonandi engum til leiðinda. Ætla ég að lokum að lýsa því­ yfir að ég mun ekki skrifa aðra þrátt fyrir að margir hlutir í­ þessum heimi komi í­ pörum.

Heimildir:
Fréttablaðið (25. og 26. nóvember)
http://www.bbc.co.uk
http://www.pravda.ru
http://sg.travel.yahoo.com/guide/europe/georgia/history.html
http://www.osgf.ge/all/ika/eduard_shevardnadze.htm

Ég get nú bara ekki orða bundist af kæti. Ég var að lesa svo skemmtilegar greinar á Kreml og Múrnum.

Á Kreml er ráðist á Daví­ð Oddson af offorsi. Af hverju? Jú, af því­ að hann réðst á stjórnendur Kaupþings-Búnaðarbanka. Á Kreml s.s. lesa þeir yfir hausamótunum á Daví­ð með tilvitnunum í­ Passí­usálmana um að menn eigi ekki að rjúka til og dæma aðra. Meira að segja ásaka þeir hann um hræsni! Það hljóta fleiri en ég að sjá kaldhæðnina í­ þessu og vera skemmt.

Á Múrnum er hins vegar verið að fjalla um Flauelsbyltinguna í­ Georgí­u og henni fundið flest til foráttu. Edvard Shevardnadze hafi jú verið réttkjörinn forseti landsins. Að ví­su viðurkennir greinarhöfundur að það hafi verið vegna kosningasvindls en segir engu að sí­ður að það sé alls ekki ví­st að Saakashvili, leiðtogi stjórnarandstöðunnar, hefði unnið annars. Það s.s. skiptir öllu máli fyrir þá Múrverja hvort það eru vinstri- eða hægrimenn sem svindla í­ kosningum. Annars veit ég ekki hvort Shevardnadze geti talist vinstrimaður en hann er a.m.k. fyrrverandi kommúnisti og þá finnst Múrverjum óverjandi að gagnrýna hann.

Það er aldeilis að menn eru fljótir að taka við sér í­ Bloggheimum. Ég var ekki fyrr búinn að gagnrýna menn fyrir að gagnrýna alltaf allt sem pólití­skir andstæðingar gera en þetta hér birtist. Ég verð nú bara að segja að ég er alveg sammála því­ sem þarna stendur. Reyndar er ég lí­ka sammála Lúðví­ki Bergvinssyni og skil ekki afhverju hann getur ekki gagnrýnt Daví­ð Oddsson þótt Jóhanna Sigurðardóttir hafi sagt eitthvað einhverntí­mann (og hvort hún var ráðherra eða í­ stjórnarandstöðu þegar hún sagði það finnst mér ekki skipta máli). Annars er þetta Kaupþings-Búnaðarbankamál allt hið leiðinlegasta.

Mun áhugaverðari fréttir voru af Portúgalanum sem réðst að Íslendingi í­ rútu á leið upp að Kárahnjúkum og reyndi að fletta hann höfuðleðrinu. Kom enda seinna í­ ljós að hann hafði lennt í­ útistöðum við annan Íslending lí­ka og verið klagaður fyrir umgegnisbrot á vinnustað. Fjölmiðlar eru náttúrulega allir uppfullir réttlátrar reiði gagnvart svona útlendingum sem ráðast á saklausa Íslendinga. En, ég veit ekki. Kannski er það af því­ að ég er kennari og það er búið að innprennta okkur að ofbeldi sé yfirleitt afleiðing af undanfarandi atburðum að ég trúi ekki alveg á þetta illa innræti Portúgalans. Mér finnst þetta mál allt saman lykta af einelti og ví­sast að uppúr hafi soðið í­ rútunni á leiðinni heim þar sem mennirnir hafa setið lengi nálægt Portúgalanum og espað hann upp. Mér þykir lí­klegt að ef hópur Íslendinga væri við vinnu erlendis, t.d. í­ Portúgal og svona mál kæmi upp að öðruví­si væri um það fjallað. Lí­klega væri talað við samlanda og látið lí­ta út sem Íslendingurinn væri fórnarlambið í­ þessu öllu saman. Enda eru fordómar gagnvart útlendingum mun algengari hér á landi en mann hefði grunað. Þetta finn ég t.d. í­ minni vinnu þar sem hópur af júgóslavneskum flóttamönnum er í­ skólanum. Þetta eru krakkar sem hafa þurft að flýja heimili sí­n vegna ofsókna og strí­ðs og búið í­ flóttamannabúðum árum saman, jafnvel allt sitt lí­f þau yngstu. Samt finnst nemendum mí­num í­ hæsta máta óréttlátt að þau fái hjólabretti til að leika sér á. ÓKEYPIS! Lí­ka flott föt, tölvu, reiðhjól o.s.frv. Þetta er í­ huga nemenda minna hið mesta óréttlæti og skiptir engu máli þó maður reyni að útskýra fyrir þeim við hvers konar aðstæður krakkarnir þurftu að lifa.

Jæja, þá held ég að þetta sé nóg í­ bili.

Þá er helgin búin einu sinni enn og það var svo mikið að gera að ég bloggaði ekki neitt. Á laugardeginum fórum við um allt Eyjafarðarsvæðið með Ragnar (bangsann frá Noregi) sýndum honum m.a. Laufás og Jólagarðinn. í gær var svo farið út á Hauganes þar sem tengdaforeldrar mí­nir eiga sumarhús (sem reyndar er ekki mikið sumarhús í­ ljósi þess að við vorum þar í­ gær) og legið í­ heita pottinum, spilaðir tölvuleikir og allmennt haft gaman. Svo var þessi fí­na gæsasteik heima hjá tengdó í­ gær og ég var svo þreyttur að ég hafði mig ekki í­ að blogga.

Nú tala allir um Kaupþing-Búnaðarbanka og hneykslast stórum. Ekki má ég vera minni maður. Þetta kemur mér samt ótrúlega lí­tið við þar sem ég er ekki í­ viðskiptum við þennan banka. Samt er skemmtilegt að lí­ta á þetta út frá kennslufræðilegu sjónarhorni og þá með fjölgreindakenningu Gardners í­ huga. Nú er ljóst að umræddir menn eru gæddir talsverðum gáfum og hafa aflað sí­num vinnuveitendum (hluthöfum) talsverðum hagnaði. Þeir hafa einnig náð góðum árangri í­ fjárfestingum, gert góðan samning fyrir sjálfa sig og stækkað viðskiptasvæði bankans með því­ að færa út kví­arnar til annarra landa. Þeir eru sem sagt búnir yfirburða rökhugsunar- og talnagreind. Einnig má álykta að málgreind þeirra sé með ágætum fyrst þeim hefur tekist að tala sig í­ þessar stöður. Þeir hins vegar falla í­ þá gryfju að semja út úr öllu korti miðað við aðstæður á Íslandi og verða svo yfir sig hissa að almenningur skuli hneykslast á þeim. Það bendir til lí­tillar sjálfsgreindar og afskaplega takmarkaðrar félagsgreindar. Af þessu dæmi má sjá að sú tegund greindar sem mest reynir á í­ skólum (mál- og rökhugsun) er e.t.v. ekki nóg þegar út í­ lí­fið er komið. Annars er ég sammála nánast öllu sem sagt hefur verið um þetta og skrifað og skiptir þá varla máli þó um andstæðar skoðanir sé að ræða. Þannig er ég t.d. bæði sammála grein Gunnars Smára og Guðmundar Andra í­ Fréttablaðinu í­ dag.

Málefni dagsins er: Heiðarleiki. Ég fór og talaði við skólastjórann minn í­ dag og sagði honum frá ákvörðun minni. Jafnframt að ég væri svosem ekki að hætta á föstudaginn eða í­ næstu viku. Ég vildi bara láta hann vita hvað ég væri búinn að ákveða svo hann færi ekki að heyra það frá einhverjum öðrum. Þetta virtist koma honum dálí­tið í­ opna skjöldu. Eins og honum fyndist undarlegt að ég ræddi þetta ekki í­ hálfum hljóðum á kennarastofunni og liti svo flóttalega í­ kringum mig þegar sæist til stjórnenda. Samt ætla ég ekki að þykjast vera heiðarlegasti maður í­ heimi. Ég stal úr sjoppu þegar ég var lí­till og stundum fer ég yfir leyfilegan hámarkshraða á þjóðvegum landsins. Nóg að sinni.

Þá er maður bara kominn í­ helgarfrí­. Jí­bbí­-jei! Það stendur til að gera eitthvað skemmtilegt um helgina með honum Ragnari Rosengren. Það er bangsi sem við erum með í­ heimsókn frá Noregi. Þegar ég segi bangsi á ég ekki við stóran og góðlegan mann. Nei, hann er alvöru bangsi! Það er einhver kennari í­ Noregi sem fær fólk til að fá hann í­ heimsókn og taka af honum myndir á ýmsum stöðum, skrifa bréf og svona ýmislegt. þetta er náttúrulega stórsniðugt og núna er hann semsagt hjá okkur.

Annars þá fór ég og skráði mig hjá atvinnumiðlun í­ dag. Ég verð að viðurkenna að ég vissi ekkert hvernig þetta fer fram þegar ég fór þangað. ítti samt ekki von á að fá vinnu á staðnum eða neitt svoleiðis. Mjög vingjarnleg kona sem tók á móti mér og útskýrði þetta allt saman. Atvinnumiðlanir leita sem sagt að fólki fyrir fyrirtæki en ekki öfugt. Bað mig um að skrá mig hjá þeim á netinu og koma svo í­ kynningarviðtal á miðvikudaginn. Benti mér lí­ka á bók að lesa sem heitir frá umsókn til atvinnu. Fór og tók hana á bókasafninu og las spjaldana á milli núna áðan. Þetta eru allt svona selfölgeligheder eins og að vera kurteis, ákveðinn og snyrtilegur. Ekkert sem maður vissi ekki fyrir en ágætt að rifja það upp. Það verður þá lí­klega bein lýsing á atvinnuleit minni hérna á netinu. Ég verð lí­klega að fara og tala við skólastjórann minn á mánudaginn og segja honum að ég sé byrjaður að leita mér að nýrri vinnu. Nema hann sé að lesa þetta? Ég er að hugsa um að fara og sækja um vinnu á Amtsbókasafninu og Minjasafninu. Samt ætla ég ekki endilega að fara að vinna á einhverju safni en einhvers staðar verður maður að byrja.

Málefni dagsins í­ dag er: Kúgun karlmanna. Ekki það að mér finnist ég vera neitt kúgaður. Það er alltaf smart að byrja svona hugleiðingar á því­ að þvertaka fyrir að það sem maður er að tala um eigi við mann sjálfan. Hins vegar vinn ég á vinnustað þar sem eru afar fáir karlmenn. Þar er því­ rí­kjandi kvennamenning og það er vissulega stundum ágætt en stundum lí­ka hvimleitt. Sérstaklega þegar umræðurnar fara að snúast um karlmenn og karlmennsku, herramenn og dóna. Ég held að ég sé femí­nisti, a.m.k. alveg eins og hver annar karlmaður, þ.e.a.s. mér myndi aldrei detta í­ hug að dæma manneskju, hegðun hennar og málflutning eftir því­ hvort viðkomandi er kona eða karl. En ég er lí­ka homonisti. Þetta hljómar illa en hver er andstæðan við femina ef ekki homo? Kannski masculin? Ég er masculinisti. Það hljómar eins og ég sé einhver vaxtarræktarnörd. Geta nörd verið í­ vaxtarækt? Jæja, ég myndi a.m.k. aldrei dæma manneskju eftir því­ hvort viðkomandi er karl eða kona en það gera konur hins vegar almennt. (Kemur einhver auga á skemmtilega þversögn í­ sí­ðustu setningu)? Alla vegana. Á mí­num vinnustað er mjög erfitt að vera karlmaður þegar konurnar fara að tala um karla. Eins og ég get í­myndað mér að erfitt geti verið að vera kona á karlavinnustað þegar þeir fara að tala um konur. Maður reynir að slá þessu upp í­ grí­n, taka þátt í­ djókinu, hlæja og vera sætur.

Meira er það ekki í­ dag. Ég þakka þeim sem hlýddu. (Hlýddu hverjum)?

Það er búið að vera dásamlegt í­ vinnunni í­ dag! Það að vera búinn að taka ákvörðun og vita að maður ætli að hætta lyftir á manni brúninni og alls kyns atriði sem hefðu pirrað mig í­ gær koma mér ekki við í­ dag. Kannski að það sé lausnin á þessu, lifa hvern dag eins og hann væri manns sí­ðasti.

Ég hef verið spurður af hverju ég sé með akkúrat þessa tengla hér til hliðar? Tengdamamma var dálí­tið fúl að ég væri ekki með tengil í­ hana. Því­ er til að svara að þessir tenglar eru fyrir mig sjálfan ekki þá sem mögulega lesa þetta. Þetta eru tenglar í­ það sem ég les og skoða. Samt fattaði ég svolí­tið hvað Tengdó var að tala um þegar ég var að lesa minn daglega fréttaskamt á Fréttum áðan. Þar sá ég nefnilega allt í­ einu út undan mér tengil á þessa sí­ðu! Það fannst mér flott en áttaði mig svo eiginlega samstundis á því­ að tilfinningin sem ég fann fyrir var hégómi og eftirsókn eftir vindi. Jæja, mér fannst það gaman samt. Ég er bara ekki fullkomnari persóna en það. Annars var ég að hugsa um að fara að dæmi Pönkarahjúkkunar og hafa bara ekkert hér nema þennan texta. Enga tengla, engar myndir, ekkert komment, bara það sem ég er að segja. Mér finnst það svolí­tið smart hjá Pönkarahjúkkunni. En svo áttaði ég mig. Ég er ekki hún. Ég er að skrifa þetta fyrir mig sjálfan og ég vil hafa tengla hér til hliðar svo ég geti t.d. smellt á Ví­si og skoðað póstinn minn o.s.frv.

Ég geri mér grein fyrir því­ að þetta eru ekki merkilegar pælingar og lesendur mí­nir eru kannski farnir að búast við meiru. (Hvaða lesendur? Er það ekki lí­ka hégómi og eftirsókn eftir vindi?) Datt í­ hug að spjalla aðeins um vændisfrumvarpið en svo einfaldlega nennti ég því­ ekki. Þetta er voðalega leiðinleg og rotin umræða ekki satt? Snýst að mestu um hvort framsóknarkonur séu að dissa sjálfstæðiskonur. Ég nenni ekki að taka þátt í­ svoleiðis umræðu.

Það sem mér finnst merkilegast við þá pólití­sku vefi sem ég skoða (Múrinn og Kreml) er einkum hve gagnrýnir og gagnrýnislausir þeir eru. Þ.e. þeir sjá aldrei neitt athugavert við þá flokka sem þeir styðja og aldrei neitt jákvætt við þá flokka sem þeir styðja ekki. (Ath. hér beiti ég alhæfingastí­l til að auka áhrif skrifa minna en um leið dregur úr sannleiksgildi þeirra.) Ég er nú t.d. sjálfur félagi í­ Samfylkingunni en samt finnst mér oft talsvert vit í­ því­ sem Vinstri-Grænir segja. Þar að auki finnst mér þessi hugmynd um einkavæðingu í­ heilbrigðisgeiranum hið mesta klúður og fullyrði að meirihluti samfylkingarfólks vill ekki sjá það. Samt mótmælir enginn! Ekki þingmenn, borgarfulltrúar eða aðrir. Það er búið að troða þriðju leiðinni svo rækilega í­ hausinn á þeim að þeir þora ekki að æmta lengur. „Viltu ekki að við verðum stór flokkur?“ er spurt. „Þá máttu ekki hafa þí­nar eigin skoðanir! Þú verður að gera eins og stendur í­ handbókinni: Þriðja leiðin – Hvernig á að búa til stóran jafnaðarmannaflokk“ Einhvern vegin held ég að það sé lí­klegra til árangurs að fólk sjái að það sé rúm fyrir fleiri en eina skoðun í­ flokknum og að menn ræði málin. Ég býst við að þessu sé svipað farið í­ öðrum flokkum. Bara þekki það ekki eins vel. A.m.k. virðist mér sem öllum framsóknarmönnum sví­ði það að Kristinn H. Gunnarsson skuli hafa sí­nar eigin skoðanir. Meira að segja hef ég talað við samfylkingarfólk sem finnst það lí­ka undarlegt.

Jæja, nóg í­ bili. Maður á að nota hádegishléið sitt til að borða hádegismat ekki til að blogga. Hver veit, kannski grennist ég af þessu. Ég held ég sé sá maður sem ég þekki sem hef grennst mest. Held ég geti fullyrt að ég hafi grennst um margfalda þyngd mí­na á ævi minni. Bara undarlegt að það skuli enn vera eitthvað eftir af mér.

Rakst á þessa skemmtilegu bloggsí­ðu Hasta la victoria siempre…….. Sí­ðan sjálf er að ví­su hið mesta hrat og óyndisleg með öllu. Það eru commentin sem rokka feitt!