Stóð mig algjörlega hetjulega á bóndadaginn. Færði bóndanum fyrst gjafir í rúmið og fór svo í bakarí og keypti í morgunkaffið. Við borðum nota bene aldrei morgunmat saman nema um helgar svo þetta voru mikil viðbrigði. Svo skildu að sjálfsögðu leiðir en ég bauð mínum heittelskaða í seinnipartskaffi á Bláu. Þaðan sótti ég grísinn og þá hófust miklar undirbúningsaðgerðir fyrir kvöldið. Við mægður bökuðum pecanhnetupæ og svo eldaði ég ný-sjálenska nautalund. Vá hvað maturinn heppnaðist vel. Ég sem hélt að ég væri algjörlega hætt að kunna að elda (þetta fer að einskorðast við bóndadaginn 🙂
Annars var helgin mikil sjónvarpshelgi. Fyrst horfði ég á skírnina í beinni, sem var mikið indælt, han Frederik er så sød, så sød. Síðan var það auðvitað allt júró-djammið á laugardagskvöld. Spurningakeppnin frábær og forkeppnin amk athyglisverð, þrátt fyrir fáa fína drætti. Ég hlustaði á hið góða lag, Ég pant vera Ameríka og það var tvímælalaust mörgum lögum framar.
Í gærkvöld var það svo Krøniken og Allir litir hafsins. Já þetta er indælt líf. Og þrátt fyrir að það sé andstyggilegt að labba og keyra á klakabúntum bæjarins, þá held ég ekkert endilega að þetta sé versti dagur ársins.