Nú er spurningin hvort ég sé góð að muna hvað hefur gerst síðan síðast. Það sem er kannski hvað markverðast er að ég tók ákvörðun varðandi námið, ég ætla ekki að halda áfram næsta vetur og þar af leiðandi er ég líka búin að ákveða að fara ekki í próf í vor. Svo nú er lífið heldur náðugra en var. Ég lagðist undir feld og komst að þeirri niðurstöðu að þó að mér hafi fundist námið mjög áhugavert þá er það mér ekki slíkt hjartans mál að ég vilji skilja fjölskylduna að, jafnvel þó ég kæmist upp með að fara heim um jól. Þar spilar eflaust fortíðin inn og líka sú vitneskja að þó þetta væri ekki langur tími, þá er hann samt drjúgur hluti af þeim tíma sem maður hefur börnin hjá sér. Og svona er forgangsröðunin núna, börnin mín fyrst og síðan ég. Sérstaklega þegar ég brenn ekki meir fyrir þessu en raun ber vitni.
Ég var annars býsna sátt við einkunnirnar mínar, fékk 7 í áfanganum sem ég klúðraði prófinu í, það hlýtur að þýða að ritgerðin sem gilti helming á móti prófinu hefur verið all þokkaleg. Ég fékk svo 10 (af 12 NB) fyrir stóru ritgerðina sem var námsmat í tveimur kúrsum. Reyndar er meðaleinkunnin há í báðum þessum fögum og það dró aðeins úr gleðinni en skítt með það, þetta er alveg til að una við.
Nú er ég byrjuð í áfanga sem var óskaáfanginn minn frá því að ég fór að skoða nám hér úti. Hann heitir Skandinaviske studier og er norsku- og sænskuáfangi. Það eru tveir kennarar, annar norskur og hinn sænskur og við eigum að lesa bókmenntir á norsku og sænsku. Mér líst ljómandi vel á byrjunina, það er æðislegt að hlusta á norskuna og sænskuna en ég verð að viðurkenna að mér gengur betur að skilja sænskukennarann, enda þaulvön að hlusta á sænsku. Norskan er hins vegar að jafnaði auðveldari í lestri.
Ég átti frábæra helgi með LC klúbbnum mínum í janúar. Við fórum í sumarbústað í Ebeltoft, sá allra flottasti sem ég hef komið í, nema hvað það var enginn heitur pottur og þá brugðum við nokkrar á það ráð að baða okkur í sjónum, án baðfata, hahaha. Um hábjartan dag, hahaha. Annað kvöldið var svo Sing star keppni þar sem ég fór auðvitað á kostum, því miður ekki fyrir fallegasta sönginn en alveg pottþétt fyrir mestu innlifun og góða textaþekkingu. Nema þetta smáatriði að það sé í raun ekki sungið „I guess it rains down in Africa“ sem er auðvitað miklu betri texti en „I bless the rain…“.
Lenti síðan í því óstuðlega atviki að keyra niður hjólreiðamann. Með öðrum orðum, það er enn innbyggt í mig þegar ég hjóla að passa mig svakalega vel á bílunum en ekki eins vel innbyggt í mig þegar ég keyri að passa mig svakalega vel á hjólreiðamönnunum. Vona að ég læri af reynslunni. Blessunarlega var þetta eins lítið og hægt var, hjólreiðastúlkan var heil og hjólið þurfti bara smá viðgerð. Bíllinn minn er kominn með enn eina rispu í safnið. Frekar glatað samt og ég hefði nánast þurft að fá áfallahjálp en það sem drepur mann ekki (eða hjólreiðamanninn) styrkir mann bara.
Dæturnar eru síkátar, eða svo gott sem. Strumpan unir sér reyndar misvel í skólanum og leikur lítið við bekkjarfélagana. Hún fór samt í gistipartý með bekkjarsystrunum og skemmti sér ágætlega og vildi endilega fara í vistun þessa vikuna, þó það sé vetrarfrí. Það var vetrarhátíð í skólanum í síðustu viku, krakkarnir komu í búningum (daman sem Scarlett O’Hara, sá kjól í auglýsingabæklingi sem var merktur svona og leist ægilega vel á hann) en Skottan sem dalmatíuhundur. Bekkurinn + foreldrar borðuðu saman, svo voru alls konar þrautabásar, draugahús og kötturinn sleginn úr tunnunni.
Skottan er enn alsæl hjá dagmömmunni og myndi eflaust fara um helgar ef það væri í boði. Þær eru bara tvær þar enn þá, þó af og til komi aukakrakkar. En þetta er mikill lúxus eins og er. Hún var mjög sátt við (allan) snjóinn sem kom þó mamman væri löt að fara út að leika, lét bara fagfólkið um það. Það tínast alltaf inn ný orð, op at sidde, vanter på og fleira og hún skilur rosalega mikið, ég prófa stundum að tala dönsku við hana og henni finnst það ekkert dularfullt. Hún er aðdáandi Strumpunnar nr. 1 og elskar að brasa með henni en er samt, eins og áður, alveg rosalega dugleg að leika sér ein.
Mummi er allan daginn í einangrunarbúðum, situr og vinnur frá morgni til kvölds. Ég fæ hann annað slagið til að horfa á eitthvað danskt með mér til að æfa hann, keypti mér Matador um daginn og það hentar prýðilega af því að hann missti af þessu í sjónvarpinu hér um árið. Eitthvað verður hann að verða danskari af búsetunni 🙂 .
Við fáum svo gesti á morgun og hlökkum svakalega til, Gylfi og Arnheiður ætla að líta við hjá okkur á leið upp til Noregs. Síðan förum við mægður á tónleika með Rasmus Seebach á laugardagskvöldið, smá dekur mæðgnastund og helgina þar á eftir förum við líklega til Skagen að líta á vini okkar Kim og Bente. Og tíminn líður.