Drög að taugaáfalli
Jæja, það styttist í að stressið komi mér í gröfina. Stóru mótmælin gegn íraksstríðinu verða haldin á Ingólfstorgi á laugardaginn. Það er í hundrað horn að líta fyrir þau. M.a. þurfum við Palli að koma út 4ða tölublaði Stríðsfrétta og heimilisiðnaðurinn á Mánagötunni, barmmerkjaframleiðsla í hundraðavís, fylgir í kjölfarið. Ekki er Orkuveitan að gera mér þetta auðveldara með því að skikka mig á eitthvert helvítis stjórnunarnámskeið á föstudaginn, sem taka mun allan tímann frá kl. 8-22:30. – Óstuð.
Svo bætist inn í þessa dagskrá handboltaleikur með Frömurunum; fyrirlestur hjá Elíasi Davíðssyni; Gettu betur byrjar á morgun (gaman að sjá hvernig Svenna mun takast upp) o.s.frv.
Gleðifréttirnar eru hins vegar þær að óðum styttist í hin raunverulegu mánaðarmót, 18. febrúar. Þá verður öldungis gaman hjá okkur VISA-þrælunum.
* * *
Luton tapaði í gær og það á heimavelli gegn Blackpool. Þetta mátti alls ekki gerast og skyndilega virðist sigurlotan síðustu vikur unnin fyrir gýg. – Þetta er mikið vont.
* * *
Rambaði inn á skemmtilega síðu í gær sem innihélt tæmandi lista yfir alla „heimsmeistara í knattspyrnu“, miðað við að heimsmeistaratitillinn færðist milli landsliða eins og heimsmeistaratitillinn í hnefaleikum – þ.e. ef við lítum svo á að sigurvegarinn í fyrsta landsleik sögunnar – þar sem England og Skotland áttust við – hafi verið fyrsti heimsmeistarinn og svo haldið þeim titli þar til viðkomandi lið tapaði næst landsleik. Á ljós kom að Skotar hafa þá verið „heimsmeistarar“ lengst allra þjóða. Meðal óvæntustu heimsmeistaranna voru hins vegar Hollensku Antilleseyjar, sem héldu titlinum í fjóra daga.
Merkilegt!