Enn um Ladda
Níð mitt um Ladda hefur greinilega hreyft við mörgum. Viðbrögðin hafa a.m.k. ekki látið á sér standa.
Segja má að til séu þrjár gerðir fólks:
i) Þeir sem telja að einu sinni hafi Laddi verið fyndinn en sé það ekki lengur
ii) Þeir sem telja að Laddi sé og hafi verið fyndinn
iii) Þeir sem telja að Laddi hafi aldrei verið fyndinn en að á áttunda og fram eftir níunda áratugnum hafi þjóðin ranglega talið hann vera það af heimsku sinni.
– ég tilheyri síðastnefnda hópnum.
En hver skyldi vera leiðinlegasti karakterinn af öllum þeim aragrúa af óþolandi persónum sem Laddi hefur skapað? Nokkrir koma upp í hugann:
a) Elsa Lund – skorar líklega hæst á grænubóluskalanum. Sú var tíðin að ég hefði getað kyrkt hvern þann mann sem rak upp „Nei-gvuuuð“-veinið hennar.
b) Grínverjinn – fokkíng Kínverjaeftiröpunin sem Björgunarsveitirnar notuðu til að auglýsa flugeldamarkaðina sína. „Mikið gaman – mikið grín, hahahaha“ fer í flokkinn með mestóþolandi frösum íslenskra grínara. Meira að segja fúlmennin í Spaugstofunni hafa aldrei gert neitt svona vont – svona pirrandi.
c) Eiríkur Fjalar – hatur mitt á honum endurnýjaðist um helgina.
d) Dengsi – „Jæja Hemmi minn – alltaf í boltanum!“ Ég held að heróínfaraldur hefði farið betur með æsku þessa lands en árin þegar Dengsi var í sjónvarpinu. Herregúd!
Ég bitur? Vænisjúkur? – Neinei…