Blautt

Það rignir. Á írtúnsbrekkunni í­ morgun var umferðarhnútur vegna þess að heljarstóll pollur var kominn á eina akreinina. Umferðarhnútar eru góð leið til að skipta mannkyninu í­ tvo hópa.

Hópur 1:
Fólkið sem sér með góðum fyrirvara að vegurinn framundan sé fullur af bí­lum og að augljóslega hafi orðið óhapp. Þetta fólk áttar sig fljótt á því­ hvar á veginum hindrunin er og reynir að færa sig yfir á annan vegarhelming á sama hátt og allir hinir.

Hópur 2:
Fólkið sem sér mikinn umferðarhnút fyrir framan sig og hugsar – „skrí­tið að allir hinir bí­larnir skuli troða sér á þessar tvær akreinar en skilja þá þriðju eftir tóma. Það er heppilegt fyrir mig, best að ég komi mér yfir á hana og noti tækifærið til að komast framar í­ röðina!“ – Þetta er sá þjóðfélagshópur sem telur rjúpnaveiði vera brýnasta viðfangsefni stjórnmálanna.

* * *

Fór ásamt Val að horfa á fótbolta á Sportbarnum. Náðum þremur leikjum í­ einu höggi. Newcastle að vinna Basel; Dortmund að tapa heima og Liverpool ljónhepnu að hanga á jafntefli í­ Búkarest. Sá þó ekki Hearts vinna Bordeaux, sem eru frábær úrslit.

Á framhaldi af fólksfjölda/fótboltablogginu hér að neðan var mér bent á að Grechin, pólska liðið sem gerði jafntefli úti gegn Manchester City í­ gær, kemur frá 13.000 manna bæ. Akureyri hvað!

* * *

Kom heim af fótboltanum. Þar beið mí­n miði frá póstinum. Hann hafði bankað upp á 8 mí­nútum fyrr. Urg.

Vonandi er þetta Luton-búningurinnn minn! Annars óttast ég að þetta gætu verið gáfulegu mannfræðibækurnar sem Steinunn pantaði af Amazon. – Tekur Pósturinn ekki Ví­sa?

* * *

Guardian segir í­ dag frá niðurstöðum stóru rannsóknarinnar á áhrifum kannabis á MS-sjúklinga. Þessi rannsókn hefur verið boðuð lengi, en Lancet er loksins búið að birta greinina um málið. (Mér skilst að nokkur Evrópulönd hafi ætlað að bí­ða eftir þeirri grein áður en ákveðið yrði með lögmæti þessarar lyfjaþróunar.)

Niðurstöðurnar virðast óljósar. Sjúklingarnir sýna batamerki, en ekki hefur þó tekist að pinna niður í­ hverju batinn felist. Það er þó ljóst að tilraunir munu halda áfram af meira krafti á grundvelli þessa.

Nei, kæru lesendur. Ég er ekki að boða það að við Steinunn leggjumst í­ massí­var hassreykingar og verðum útúrskökk hér eftir. Hún hefur verið blessunarlega laus við þau einkenni sem MS-sjúklingar sem nota kannabis eru helst að reyna að vinna gegn. Eftir stendur að ef ví­sindamönnum tekst að færa sannfærandi rök fyrir lækningamætti þessara efna, þá hljóta góðir menn að hefja baráttu fyrir að notkun þeirra verði heimiluð í­ lækningarskyni.

Um daginn voru umræður um málið í­ Kastljósi sem tóku á sig hálfskringilega mynd. Þar var gamall læknir sem brást reiður við í­ hvert sinn sem einhver svo mikið sem stakk upp á því­ að athuga þessar lækningaaðferðir. Að hans mati jafngiltu hugmyndir um að leyfa sjúklingum að reykja kannabis því­ að börn væru hvött til að sniffa. Til að sýna frjálslyndi sitt féllst hann þó á að dauðvona fólk mæti prufa þetta – kannski svona allra sí­ðustu vikurnar…

Garðar Sverrisson og Margrét Frí­mannsdóttir voru bæði í­ viðtalinu. Garðar þorði nánast ekkert að segja, vitandi að um leið og hann gerði eitthvað sem túlka mætti sem frjálslynd viðhorf í­ þessu máli, myndu Varðar-kerlingar landsins reka upp vein: „Hann er ekki bara kommúnisti sem er vondur við Daví­ð – hann er lí­ka dópdí­ler!“

Magga var þó slöppust. Hún bryddaði sjálf upp á þessu máli á þinginu og hefur greinilega kynnt sér það eitthvað – en koðnaði niður þegar kom að því­ að standa á sinni meiningu.

Á Skotlandi er það eitt af helstu baráttumálum Skoska sósí­alistaflokksins að gefa hassið frjálst. Ekki sé ég umræðuna fara inn á þær brautir hérna heima í­ bráð. Nánast þeir einu sem ræða málið hér eru litlir frjálshyggjugaurar með stæla, sem guggna alltaf þegar á reynir.

O tempora…