Besti og frægasti bloggarinn er ekki mikið tölvuséní. Þessar upplýsingar kunna að koma mörgum á óvart og eru þeim mun undarlegri í ljósi menntunar hans. Sú var nefnilega tíðin að besti bloggarinn lærði á Logo.
Um 1984-5 var fólk farið að komast inn á þá skoðun að innan tíðar yrðu tölvur mikilvægur þáttur í skólastarfi. Menntaskólarnir og jafnvel gagnræðaskólarnir settu tölvur á óskalistann. Meira að segja voru til þeir barnaskólakennarar sem töldu skynsamlegt að kenna gríslingum á þessi tæki – því fyrr sem byrjað væri, því snjallari yrðu börnin í að meðhöndla þessi undratól.
Hugmyndin um að setja tölvur í hendur smákrakka var gjörsamlega galin og talin efsta stig sóunar. Ríkið sá á þessum árum um rekstur allra skóla og það var ekki viðlit að það færi að reiða fram svimandi upphæðum til að fylla allar skólastofur af tölvum.
Um þessar mundir voru foreldrafélög víða öflug í barnaskólum. Eins og foreldrafélaga er háttur áttu þau það til að safna peningum, með kökusölu, bösurum og klósettpappírs- & rækjuharki. Hagnaðurinn fór ekki í að borga undir barnakórana í dýrar utanlandsferðir, heldur til að kaupa hluti fyrir skólann. Myndvarpa, bækur á bókasafnið – og já, tölvur.
Foreldrafélagið í Melaskóla seldi snúða og kleinur, labbaði í fyrirtæki og betlaði peninga og að lokum tókst að blæða í nokkrar Apple II tölvur. Það var nýjast og flottast – raunar fáránlega flott fyrir barnaskóla.
Tölvunum var komið fyrir í hornherbergi á efstu hæð, þar sem tónlistarkennari skólans hafði áður kennt stúlkum á þverflautur og strákum á sneriltrommur.
Og í tölvuverinu fengum við grísirnir að læra á hið stórmerka forrit „Logo“, sem okkur var sagt að mynda gefa skólagöngu okkar þetta cutting edge sem tryggja myndi okkur úrvalsstörf eða í það minnsta gætum við fengið vinnu í banka.
Logo gekk í skemmstu máli út á að teikna hringi og draga línur. Þeir sem voru mjög klókir gátu jafnvel fengið út úr þessu skiljanlegar myndir, að svo miklu leyti sem ljósgrænar línur á dökkgrænum skjá geta orðið skiljanlegar.
Það sem ekki þótti verjandi að stofna sérstaka námsgrein undir tölvukennsluna og úthluta henni tímum á stundaskrá, var gripið til þess ráðs að skilgreina tölvutengd verkefni innan annarra námsgreina. Á mínu tilviki innan landafræðinnar.
Fyrir vikið bisuðum ég og félagi minn við að teikna í Logo kort með nákvæmum útlínum Búlgaríu, sem blikkaði svo – ljósgrænt/dökkgrænt/ljósgrænt/dökkgrænt, undir þessu birtust svo staðreyndarmolar um þetta heillandi land, s.s. um flatarmál, íbúafjölda og atvinnuvegi. Samkvæmt heimildum mínum á þessum tíma var framleiðsla á rósaolíu einhver veigamesta greinin í hagkerfi Búlgaríu. Eitthvað segir mér í dag að mikilvægi hennar hafi verið ýkt upp til að geta birt flottar myndir að skvísum að tína rósir í túristabæklingunum.
Núna gæti ég ekki teiknað mynd í Logo þó ég ætti lífið að leysa, en man hins vegar nákvæmlega að það þarf eitt tonn af rósablöðum til að framleiða kíló af rósaolíu. Það er ástæðan fyrir því að ég er ekki vellauðugt tölvugúrú í dag.