Fórum í Vesturbæjarlaugina á tíunda tímanum í gærkvöld. Þrusufínt að fara í sund á kvöldin. Geri ráð fyrir að við höldum þeim sið áfram þótt baðið fína komist í gagnið með tíð og tíma.
Við fataklefana lenti ég í kunnuglegri aðstöðu. Var með skáp númer 102 og hinn maðurinn sem sjáanlegur var á svæðinu hafði fengið næsta skáp við hliðina. Eins og hann gæti lesið hugsanir mínar, fór hann að ræða um „grenndarvandamálið“ í Vesturbæjarlauginni – að þetta gerðist í sífellu, að laugin væri tóm en þessir fáu gestir væru þó eins og síldar í tunnu.
Ég samsinnti og stakk upp á að skýringin gæti verið sú að starfsfólk laugarinnar vildi að gestir kynntust betur. Að lokum afréðum við að spyrja baðvörðinn. Hann vildi ekki við neina slíka hugmyndafræði kannast. Uppástóð að fólkið í afgreiðslunni tæki lykla af handahófi og hreinar tilviljanir réðu því að flestir laugargestir fengu nágranna. – Raunar sagðist hann lítið geta tjáð sig um það hvernig staðan væri í kvennaklefanum, en bjóst við að það væri svipað.
Einhvern veginn er ég samt ekki sannfærður…
* * *
Hádegisfundur hjá SHA. Þangað mæta allir góðir menn.
* * *
Góð ábending hjá vinnufélaganum. Alltof margir (þar á meðal ég) eiga það til að tala fjálglega um lyf og virkni þeirra án þess að vita í raun nokkurn skapaðan hlut um þau.
* * *
Steinunn fékk óvænt hringingu í morgun frá Sankti Jó. Hún var kölluð suður eftir og ef ekkert óæskilegt kemur út úr prufunum leggst hún inn fram á föstudag. Það er hið besta mál, enda er hún orðin hálftuskuleg um þessar mundir. Vænn skammtur af sterum ætti að kippa því í liðinn. Júróvisíon-partý verða hins vegar afþökkuð í ár.
Jamm.