Hélt áfram að lesa Valhalla-bækur í gær, að þessu sinni þær númer 9 og 10 í seríunni. Ég á þá 12. en vantar bók nr. 11, sem fjallar um Óðinn og skáldamjöðinn. Fór inn á heimasíðu forlagsins og sá þar að síðasta bók kom út 2001 og sú þar á undan árið 1998. Það er því farið að hægjast nokkuð á útgáfunni.
Fyrstu bækurnar í seríunni voru langvandaðastar, meðal annars með tilliti til smáatriða og vísanna. „Úlfurinn bundinn“, „Hamarsheimt“ og „Veðmál Óðins“ komu allar út á íslensku á sínum tíma. Sögunum fór nokkuð aftur þegar byrjað var að teikna inn tröllabarnið hvimleiða. Á nýlegri bókunum er höfundurinn hins vegar að vinna með minna þekktar goðsagnir og þarf að laga þær allhressilega að söguþræði bókanna – til dæmis að skrifa inn í þær Magna, son Þórs og tröllskessu – sem ekki hafði verið kynntur til sögunnar fyrr.
Það er náttúrlega óþolandi hvað teiknimyndasagnaútgáfa á íslensku hefur hrunið miðað við það sem áður var. Fyrir nokkrum misserum var boðað stórátak í þessum málum, með stofnun teiknimyndasöguklúbbs. Sá klúbbur var aðeins of framúrstefnulegur í titlavali – svona fyrsta kastið. Hefði betur byrjað á þekktari persónum til að byggja upp kúnnahóp.