Það verður ekki af Bretum skafið að þeir eru sjálfhverfasta samfélag í heimi. Aðalgrein gærdagsins í The Mirror gengur út á að Harry prins hafi hugsanlega rústað möguleikum Lundúna á að hljóta Ólympíuleikana 2012 með því að sjást með hakakrossinn á upphandleggnum.
Á sömu grein kemur fram að einhver fúkyrði sem spænskir áhorfendur létu fjúka í garð svartra enskra leikmanna í vináttulandsleik á dögunum muni sömuleiðis skaða verulega möguleika Madridar á að hreppa sömu leika.
Uhh… nei!
Þegar kemur að því að úthluta Ólympíuleikum verður vissulega vílað og skvílað – en það er útilokað að stjórnendur Alþjóða Ólympíunefndarinnar muni komast að niðurstöðunni: „Mmmm, London – yndisleg borg, raunar alveg tilvalin – en verst er að litli bróðir ríkisarfans er víst nasisti. Þá gengur það ekki…“
Svona eru Bretar. Þeir efast ekki um það í eina mínútu að heimsbyggðin öll fylgist í andakt með konungsfjölskyldunni þeirra. Til dæmis trúa margir því í raun og veru að ferðamannaiðnaðurinn í Lundúnum hryndi ef ekki nyti við kóngafólksins.