Þegar ég var pjakkur, var það fastur liður á laugardagskvöldum að fara í mat til afa og ömmu. Matseðillinn var í takt við íslenska sunnudagaeldamennsku þess tíma. Kjúklingur með brúnni sósu og frönskum kartöflum (þótti lostæti) eða lambakjöt – læri eða hryggur. Lambið var sett í ofninn snemma dags og nánast orðið að kæfu þegar það var framreitt. Þessi alvanalega íslenska matseld fór mjög í taugarnar á þeim sem töldust forframaðir í erlendri matargerðarlist.
Á gær fórum við á Matar- og skemmtanhátíðina og borðuðum á La Primavera. Eins og í fyrra, þegar við átum á Sjávarkjallaranum, var boðið upp á lambakjöt – og líkt og þá komst erlendi meistarakokkurinn að því að best væri að baka kjötið þar til það yrði að mauki.
Kjötið var furðulíkt því sem boðið var uppá hjá ömmu snemma á níunda áratugnum. Svona voru íslenski húsmæðurnar langt á undan atvinnumönnunum.
Annars var maturinn góður, forréttirnir bestir.
# # # # # # # # # # # # #
Horfði á lokin af keppni Borgarholtsskóla og Flensborgar. Á eftir að horfa á fyrri hlutann og get því lítið sagt um frammistöðu liða og aðstandenda þáttarins. Borghyltingar eru þó greinilega á réttri leið og ættu að geta sett stefnuna á sigur árið 2008.
MR og MA mætast eftir viku. Ekki veit ég hvort sú keppni verður send út frá Reykjavík eða Akureyri, en MR er þær nær öruggt um sigur.