Notaði gærkvöldið í að kynna mér ævisögur tveggja mikilmenna.
Á Sýn mátti sjá þátt um líf og feril Maradonna, í umsjón Gary Linekers. Maradonna er flottasti fótboltamaður síðustu 20 ára og raunar líklega sá besti í sögunni. Einu sinni reyndi Bylgjan í aprílgabbi að telja fólki trú um að Maradonna væri genginn í raðir FRAM (til að sleppa við dóm vegna lyfjaneyslu á ítalíu) og að hann myndi leika 4-5 leiki fyrir Safamýrarliðið. Held að enginn hafi látið platast – en ég væri alveg til í að sjá Maradonna í bláa búningnum hérna á skerinu.
Hin ævisagan er á bókarformi. Það er alþýðleg ævisaga Keplers. Hún tekur undir þá söguskoðun að trúarhugmyndir hafi öðru fremur stýrt hugmyndum Keplers um stjörnufræði. Þannig hafi hann gerst fylgismaður sólmiðjukenningarinnar á trúarlegum forsendum, en síðar reiknað sig að niðurstöðum sem studdu hana. Það er margt fróðlegt í þessari bók.
Geri ráð fyrir að Sverrir komi heim frá Póllandi með fullt af upplýsingum um Kópernikus, þannig að búast má við aukinni áherslu á þessa tvo hugsuði í vísindasögunámskeiðinu í vor.
# # # # # # # # # # # # #
Á morgun sá Ólína mynd af mér í dagblaði. Hún góndi víst á hana, benti og fór svo að kjökra. Sumir hlutir eru bara of flóknir fyrir ungan heila.