Það er oft kvartað yfir því að pólitísk umræða á Íslandi vilji festast í tæknilegum smáatriðum en snúist ekki nóg um grundvallarhugsjónir. Sennilega er talsvert til í því.
Á dag má hins vegar lesa tvær greinar á pólitískum vefritum – hvoru úr sinni áttinni – sem snúast um hugmyndafræði og raunverulega þjóðfélagssýn. Báðar fjalla þær um Suður-Ameríkumann sem er nýdauður.
Á Vef-Þjóðviljanum birtist hin dæmigerða málsvörn fasismans, sem sumir hægrimenn grípa alltaf til þegar kemur að því að verja glæpahyski úr „þeirra“ röðum. Herinn í Chile er þannig sagður hafa drepið marga, sem sé í sjálfu sér ekki gott – en tímarnir hafi verið viðsjárverðir og margt í mörgu. Svo hafði Allende í raun fengið álíka mörg atkvæði og frambjóðandi hægrimanna, þannig að hann var eiginlega ekki alvöru forseti. Og matvælaframleiðslan hafði líka dregist saman – og valdaránið því fyrst og fremst viðbrögð við uppskerubresti eða eitthvað…
Gott ef Pinochet lét lestirnar ekki ganga á réttum tíma. Fasistar hafa alltaf verið hrifnir af nákvæmum tímaáætlunum lestarsamganga.
Þetta er góð grein hjá nafnlausa einstaklingshyggjumanninum á Vef-Þjóðviljanum. Hún er góð vegna þess að hún nær ótrúlega vel að draga í fáum línum fram kjarnann í hugmyndafræði bresku íhaldsstefnunnar sem kennir sig við frjálshyggju en flaðrar upp um fasismann um leið og færi gefst.
Aðra góða grein má finna á Múrnum, þar sem írmann Jakobsson víkur sömuleiðis að dauða herforingjanum. Hún dregur fram kjarnann í hugmyndafræði sósíalista sem trúa bæði á framfarir og hið góða í manninum.