Salómonsdómur?

Jæja, Rí­kið í­ Austurstræti er ví­st búið að taka niður bjórkælinn til að draga úr áfengisneyslu á Austurvelli að kröfu borgarstjóra. Ég spái því­ að þetta muni sví­nvirka og að næstu 9 mánuðina eða svo verði mun minna um að fólk flatmagi með öldósir á torgum úti en verið hefur sí­ðustu 3 mánuðina.

En hefði ekki verið hægt að fara milliveginn? Hvað með t.d. að skrúfa aðeins niður í­ kælinum – hafa í­sskápsstillinguna á 1 en ekki 5? Hefði ekki mátt gauka þessu að borgarstjóra?

# # # # # # # # # # # # #

Það hlýtur að teljast mikilsverður áfangi í­ þroskaferli hverrar manneskju þegar hún lærir að skrökva. Á þessari grimmu veröld er nauðsynlegt að kunna að hagræða sannleikanum lí­tilsháttar – eða eins og Bubbi orðaði það: „…ef hann kann ekki að ljúga, hvað verður um hann þá?“

Það er því­ mikið gleðiefni fyrir okkur foreldrana að lygamörðurinn sé farinn að brjótast fram í­ barninu.

Um daginn kynnti ég nýja reglu til sögunnar. Þegar farið er að sofa á Ólí­na helst að liggja í­ sí­nu rúmi og þá er sungið fyrir hana. Hún má hins vegar lí­ka skrí­ða upp í­ rúmið okkar, en þá er enginn söngur. (Jamm, ég er algjör Dr. Spock.)

Á gær var Steinunn að svæfa meðan ég var að spila fótbolta. Þá sagði sú litla ofurblí­tt: „Mamma mí­n. Pabbi mí­ns syngja í­ stóra rúmi…“