Á gær var bíl ekið út í Tjörnina. Fram kom í sjónvarpsfréttunum að ökumanni hefði tekist að komast uppúr fyrir eigin rammleik. – Það var vasklega gert.
Einhverra hluta vegna rifjaði þetta upp frásögn sem ég las í ævisögu Péturs Jónssonar söngvara fyrir margt löngu. Þar sagði Pétur frá skautaferðum á Tjörninni á unglingsárum sínum og aðstöðuleysinu þar.
Einn veturinn, sagði Pétur, uppgötvuðu skautamenn sér til mikillar ánægju að komin var þúst eða haugur á mitt svellið og nokkur skafl oná hann. Þennan haug notaði skautafólk sem sæti það sem eftir lifði vetrar til að klæða sig í og úr skónum/skautunum. – Um vorið kom hins vegar í ljós að sætið góða var í raun mannslík einhvers vesalings sem orðið hafði úti.
Eitthvað segir mér að sagan af dauða manninum á Reykjavíkurtjörn hljóti að vera flökkusögn. Kannast lesendur við að hafa heyrt hana annars staðar?