Glerhúsið

Fór í­ kvöldgöngu. Ekkert langt svosem – bara meðfram Sæbrautinni, aðeins vestur í­ bæ og svo upp Laugaveginn á leiðinni heim.  Stoppaði fyrir framan verslunina Ví­nberið og fór að reyna að rifja upp…

Fyrir framan Ví­nberið er örstuttur stubbur, 10-12 metra langur í­ mesta lagi, þar sem gler- eða plastkúpull er yfir stéttinni til að veita skjól fyrir rigningu.

Mig rámar í­ það þegar þetta var sett upp fyrir mörgum, mörgum árum. Þá var í­ gangi kunnugleg umræða um dauða miðborgarinnar. Kringlan var að draga til sí­n fólk og margir drógu þá ályktun að veðrið væri vandamálið – að fólk vildi ekki versla utandyra.

Þá varð til hugmynd um að koma upp svona gleri/plasti yfir allri gangstéttinni meðfram götunnni – og gott ef ekki yfir hluta akvegarins lí­ka. Stubburinn fyrir framan Ví­nberið átti að vera tilraun, en ég get ekki fyrir mitt litla lí­f rifjað upp hvort þessu var komið fyrir ví­ðar. Man það nokkur?

Eftir á að hyggja var þetta fráleit hugmynd. Hugsið ykkur hversu ljótur Laugavegurinn væri með svona plastrennum yfir öllum gangstéttum! Með snjóbræðslukerfum tókst að komast fyrir hluta vandamálsins sem rennunum var ætlað að leysa – og allir vita að vandinn með í­slenska rigningu er jú að hún fellur sjaldnast lóðrétt hvort sem er.

En hver veit – kannski Jakob Frí­mann dusti rykið af glerhússhugmyndinni. Hann getur þá amk. sparað sér tí­u metra stubb við Ví­nberið…