Það var stór dagur í dag. Ólína mætti í fyrsta tímann í íþróttaskóla Fram og gat tilkynnt afa sínum seinna um daginn að hún væri orðin Framari. Hún var hæstánægð með æfinguna og var strax búin að má út minninguna um eitt og annað – s.s. þegar hún fór að háskæla yfir að vera klukkuð í stórfiskaleik.
Þar með geta tveir af þremur fjölskyldumeðlimum á Mánagötunni státað af því að hafa æft íþróttir með Fram. Sá þriðji sat hins vegar blautur og hrakinn í stúkunni á Kópavogsvelli seinnipartinn og horfði á ömurlegan tapleik.
# # # # # # # # # # # # #
Luton vann Aldershot 3:1. Sigurinn var víst ósanngjarn. Staðan var jöfn fram á 89.mínútu, þegar við skoruðum tvö mörk undir lokin gegn gangi leiksins. En það er sama hvaðan gott kemur.
Leikurinn tafðist um 10 mínútur, þegar einn okkar manna negldi boltanum í þakið á stúkunni með þeim afleiðingum að einhver biti losnaði og stoppa þurfti leik á meðan hann var fjarlægður. Góð vísbending um ð völlurinn sé kominn á síðasta snúning…
En fyrir vikið erum við komnir upp í mínus 20 stig (byrjuðum með mínus þrjátíu). Neðstu liðin sem ekki byrjuðu með stigafrádrátt eru Barnet og Grimsby, með eitt og tvö stig – svo bilið minnkar stöðugt.
Hin afleita byrjun Barnet vekur hins vegar enn frekari spurningar um réttmæti dómstólsins sem úrskurðaði okkur, Rotherham og Bournemouth til refsingar. Stjórnarformaður Barnet átti nefnilega sæti í úrskurðarnefndinni. Raunar tók nefndin fram í úrskurði sínum að stjórnarformaðurinn hafi vakið máls á mögulegu vanhæfi sínu, en ákveðið hafi verið að það skipti engu máli.
Skiptir ekki máli? Stjórnarformaður lélegasta liðsins í deildinni (þar sem tvö lið falla) kemur að því að taka ákvörðun um að refsa þremur öðrum liðum með því að draga af þeim stig. Hvernig getur það EKKI falið í sér hagsmunaárekstra?
Fyrsta ósk okkar Luton-manna er að bjarga okkur frá falli. Önnur óskin er sú að Barnet fari niður…