Umræðan um efnahagshrun Íslands virðist hverfast um það hvort hinn eða þessi hafi klúðrað öllu þennan eða hinn daginn í síðustu viku með því að segja eitthvað, sleppa því að segja eitthvað, gera eitthvað eða gera það ekki…
Hér er spádómur:
Á ljósi þess hversu djúp þessi alþjóðlega efnahagskreppa virðist ætla að verða, þar sem gamalgrónar viðskiptastofnanir riða til falls – þá held ég að menn muni í framtíðinni komast að þeirri niðurstöðu að EKKERT það sem gert var eða ekki gert á árinu 2008 hefði getað bjargað íslensku bönkunum.
Íslensku bankarnir voru einfaldlega of ungir, áhættusæknir, útblásnir og reynslulitlir til að eiga nokkurn séns í svona hamförum. Auðvitað hefðu ákvarðanir einstaklinga eða stjórnvalda getað seinkað eða flýtt fyrir krassinu og jafnvel haft einhver áhrif á höggið – en meginniðurstaðan hefði orðið sú sama.
Ég spái því að eftir 3-4 ár verði fólk almennt búið að komast að þessari niðurstöðu.
Með því er ég ekki að segja að enginn beri ábyrgð eða að rangt sé að leita að syndaselum. Þvert á móti – það var gert fullt af mistökum og rangar ákvarðanir teknar sem munu verða dýru verði keyptar…
…en þær ákvarðanir voru ekki teknar í september 2008, heldur fyrr.
Auðvitað er Davíð Oddsson einn höfuðpaurinn í þessu máli öllu. Hans ábyrgð er raunar einna stærst – en stóru mistökin hans felast ekki í aðgerðum eða aðgerðaleysi síðstu 2-3 vikna, heldur þarf að fara lengra aftur.