Forval VG í Reykjavík fór fram í gær. Fjölskyldan á Mángötunni getur vel við unað. Steinunn setti stefnuna á fjórða sætið í öðru kjördæminu (eins og síðast) og fékk það fimmta. Þegar framboðsfresturinn rann út kom í ljós að hópurinn var öflugari en fyrir tveimur árum, svo ljóst mátti vera að fimmta sætið yrði góður árangur.
Reyndar munaði ekki nema sautján atkvæðum að Steinunn hefði náð fjórða sætinu, en það hefði þá verið á kostnað okkar ágæta nágranna Auðar Lilju og það hefðum við nú síður viljað… Takist flokknum að ná þremur mönnum inn í hvoru Reykjavíkurkjördæmi má líta svo á að Steinunn og Auður hafi „hækkað í tign“ – þær yrðu þá varamenn fyrir þrjá þingmenn en ekki tvo og innkomunum myndi því væntanlega fjölga í samræmi við það.
Ef rýnt er í úrslit forvalsins kemur reyndar margt fróðlegt í ljós. Fyrsta atriðið er raunar hversu fyrirsjáanleg niðurstaðan var í raun. Sjálfur lék ég mér að því að spá fyrir um röð tíu efstu manna og var með öll tíu nöfnin rétt. Sumum sætunum náði ég upp á hár, en í öðrum tilvikum skeikaði einu sæti til eða frá – nema ég verð að viðurkenna að ég hallaðist frekar að því að Lilja Mósesdóttir yrði í fimmta frekar en fjórða sæti, en hún varð þriðja.
Lilja Mósesdóttir er raunar sigurvegari laugardagsins. Kata og Svandís voru alltaf að fara að taka toppsætin tvö – og tölfræðin leiðir í ljós að liðlega 90% kjósenda var með hvora þeirra á kjörseðlinum sínum. Lilja fær litlu lægra hlutfall. Það sýnir að árangur hennar tengist ekki smölun eða nýskráningum – hún höfðaði einfaldlega sterkt jafnt til gamalla og nýrra flokksfélaga, þrátt fyrir að hafa ekki látið til sín taka áður á vettvangi VG.
írni Þór sóttist eftir öðru sæti og náði öðru sæti. Hann getur því varla annað en verið sáttur. írni hefur ekki tapað á að vera sterkasti karlinn í kvennahópnum. Það er raunar sjálfstætt rannsóknarefni – munurinn á körlum og konum í VG-forvölum á höfuðborgarsvæðinu. Fyrir tveimur árum buðu 10 konur og 20 karlar sig fram í sameiginlegu kjör fyrir höb.svæðið. Þá höfnuðu allar konurnar tíu í fjórtán efstu sætunum. Núna voru konurnar níu en karlarnir 23, en þessar níu konur voru allar á topp þrettán.
Það er augljóslega mikill munur á sjálfsmati karla og kvenna. Konurnar bjóða sig ekki fram nema þær eigi fullt erindi. Karlarnir hrúgast inn af mismiklum efnum og draga væntanlega hver annan niður í leiðinni.
Fyrir neðan topp-tíu listann var líka fátt sem kom á óvart. Fyrir utan 1-2 nöfn var hver einasti maður svona 2-3 sætum frá því sem maður hefði giskað á í upphafi. Það er í sjálfu sér merkilegt, þar sem búast mætti við því að fólk kysi frekar tilviljanakennt í neðstu sætin og því ættu sveiflurnar þar að geta verið meiri.
Ég sé að einhverjir fjölmiðlar og netspekúlantar reyna að túlka úrslitin sem ósigur ílfheiðar og Kolbrúnar. Því er ég ekki sammála. Ef tölurnar eru skoðaðar í samhengi við úrslitin fyrir tvveimur árum, kemur í ljós að þá voru Ögmundur og Katrín í sérflokki – með mikinn og víðtækan stuðning. Að þessu sinni eru það Katrín, Svandís og Lilja sem brillera í kosningunni.
Fyrir tveimur árum voru þingmennirnir tveir og varaformaðurinn í raun ein í kjöri í toppsætin þrjú – því þótt ílfheiður hafi þá, líkt og nú, sagst stefna á 1-2 sæti, litu flestir á það sem framboð í 2.sætið. Ef þetta er haft í huga, get ég ekki séð að nein grundvallarbreyting hafi orðið á stuðningi við Kolbrúnu Halldórsdóttur frá því fyrir tveimur árum. Hún, írni Þór og ílfheiður reyndust öll hafa álíka mikið fylgi – en eitthvert þeirra hlaut að verða efst og eitthvert þeirra neðst.
Ég held að þetta séu öflugir listar. Fín blanda hvað varðar aldur, reynslu, pólitíska refi eða nýgræðinga o.s.frv.