Luton tapaði um helgina heimaleik gegn Exeter, sem voru vond úrslit. Á kvöld unnum við hins vegar Notts County á útivelli, 0:2. Á fyrsta sinn í vetur var hægt að tefla fram okkar besta liði. Meiðslin hafa leikið okkur grátt.
Þetta setur Luton í þrettán stig, þegar ellefu leikir eru eftir. Við erum þrettán stigum á eftir Grimsby og fjórtán á eftir Chester – sem er úti á þekju. Töpuðu 1:5 á heimavelli í kvöld fyrir framan 1.200 áhorfendur, þrátt fyrir að hafa lækkað miðaverðið niður í tíu pund í örvæntingarfullri tilraun til að ná inn aukatekjum.
Ég er farinn að trúa því að Chester sé svo lélegt að okkur muni takast að ná þeim – jafnvel án þess að til stigafrádráttar komi. En það er ekki nóg að ná einu liði, við þurfum að ná tveimur. Það gerist varla nema eitthvert liðið lendi í greiðslustöðvun, t.d. Port Vale sem er 22 stigum á undan okkur en er farið að segja upp almennum starfsmönnum í fjárhagslegum lífróðri sínum.
Annars hljóta Luton-menn að kappkosta að ná næstneðsta sætinu. Auk þess að það sé skömminni skárra að lenda ekki á botninum, þá er alltaf það haldreipi að eitthvert deildarliðið rúlli í sumar og verði að gefa eftir sætið sitt. Þá er eins gott að vera fremstur í röðinni…