Á framhaldi af færslunni hér að neðan um starfslok Vigdísar Hauksdóttur hjá ASÁ er vert að rifja upp afstöðu Gylfa Arnbjörnssonar til slíkra mála fyrr og nú.
Á þessari Mbl-frétt má lesa um nýjustu sjónarmið Gylfa í málinu. Þar má lesa þetta: „Gylfi sagðist sjálfur hafa gengið þingmann í maganum á sínum tíma og tekið þátt í prófkjöri Samfylkingarinnar í Reykjavík veturinn 2006. Gylfi var þá framkvæmdastjóri ASí. Sagðist Gylfi hafa rætt þetta við þáverandi forseta ASÁ og hann hefði hætt samdægurs hjá ASÁ hefði hann náð öruggu sæti í prófkjörinu.“
Rifjum þetta mál nú aðeins upp…
Gylfi tók ekki þátt í prófkjörinu í þeim skilningi að nafn hans var ekki á kjörseðlinum. Hann lýsti yfir framboði sínu og stefndi á 2.sætið, en dró sig til baka viku síðar. (Anað hvort man formaðurinn þetta ekki alveg rétt eða blaðamaðurinn hefur rangt eftir.) Þá sendi Gylfi frá sér yfirlýsingu, sem lesa má um hérna:
„Á tilkynningu sem Gylfi sendi frá sér síðdegis segist hann hafa ákveðið að bjóða sig fram þar sem hann teldi að djúpstæð þekking á aðstæðum launafólks og atvinnulífsins, ásamt margra ára þátttöku í mótun kjarasamninga og þróun efnahagsmála, ætti bæði erindi inn í Samfylkinguna og á Alþingi. Sú skoðun hans hefði ekki breyst og segir Gylfi að hann hafi fundið fyrir miklum stuðningi.
Gylfi segir ennfremur að það sé ljóst að bekkur frambjóðenda í efstu sæti á lista Samfylkingarinnar í Reykjavík sé þröngt setinn mjög frambærilegu fólki, því verði baráttan mikil og líklegt að þeir sem mæti nýir til leiks þurfi að hafa mikið fyrir því að ná þeim árangri sem þeir stefni að.
Telur því Gylfi, eftir vandlega íhugun, að barátta við þessar aðstæður samræmist illa störfum hans og hlutverki sem framkvæmdastjóra og talsmanns ASí, ekki síst á þeim vikum og mánuðum sem nú fari í hönd.“
Athyglisvert er að samkvæmt þessu virðist Gylfi Arnbjörnsson hafa verið þeirrar skoðunarí lok árs 2006 að starfsreynsla á skrifstofu Alþýðusambandsins sé prýðilegur bakgrunnur fyrir frambjóðanda og að slíkt framboð yrði bara hið besta mál fyrir hreyfinguna. Hann dregur sig því ekki til baka á þeirri forsendu að slæmt sé að starfsfólk ASÁ sé í pólitísku brölti – heldur vegna þess að hann óttast að prófkjörsslagurinn kunni að taka tíma og orku.
Ég á nú bágt með að sjá að ASí-formaðurinn sé samkvæmur sjálfum sér í þessu máli.