Á nýjasta Mannlífi er fáránlega langt viðtal við Stymi Gunnarsson. Svo langt að enginn nennir að lesa það til enda aðrir en blaðamenn á Mogganum, en þeir álíta almennt að Styrmir sé hálfguð með yfirnáttúrulega krafta og röntgensjón. Á lok viðtalsins birtir blaðamaður Mannlífs svo nokkrar blaðsíður af „greitest hits“ molum úr Reykjavíkurbréfum Moggans. Ekki veit ég hvernig ritstjórnarfulltrúum tímaritsins gat fundist það góð hugmynd.
En það er fyllsta ástæða til að lesa viðtalið – og þá einkum þá þætti þess sem varða tengsl Moggans við íhaldið.
Ef marka má Styrmi, virðist stuðningur Moggans við Sjálfstæðisflokkinn einkum hafa mótast af runu tilviljanna. Fyrir hreinar tilviljanir virðast leiðtogar flokksins hafa valist úr hópi blaðamanna eða eigenda Moggans. Samkvæmt þessu var Morgunblaðið alltaf í mikilli sjálfstæðisbaráttu gangvart flokknum og ef hann missti sig í hreinan stuðning við flokkslínuna, var það óvart eða fyrir slysni.
Þessi sjálfsímyndarsköpun Morgunblaðsins, sem blaðsins sem varð flokksblað fyrir slysni – og algjörlega ómeðvitað er svo sem ekki ný af nálinni. Hana hefur mátt lesa í ótal viðtölum og greinum á síðustu misserum – en hún er sett fram á óvenju tæran og einfaldan hátt í Mannlífsviðtalinu.
# # # # # # # # # # # # #
Á sama blaði var viðtal við Idol-stjörnuna Kalla Bjarna. Hann er víst frekar svekktur yfir að hafa ekki meikað það eftir sigurinn í karokí-keppninni á Stöð 2, en lofar endurkomu.
Fyrir úrslitaleikinn í Gettu betur í vor stakk Logi Bergmann upp á frábærri hraðaspurningu: Hvers son er söngvarinn Kalli Bjarni.
Spurningin rataði aldrei inn í keppnina. Hvers vegna? Jú – ég leitaði og leitaði á netinu, en allt kom fyrir ekki – ég gat hvergi fundið hvers son maðurinn væri…