Símtalið…
Eftir vinnu í gær náði ég í Steinunni upp í Háskóla, enda búinn að taka bílinn hennar traustataki þangað til mín eigin bílamál skýrast. Það var ekki sjón að sjá stelpugreyið, þar sem hún er að drepast úr kvefi og kúguppgefin eftir að afgreiða háskólanema um lykilorð í tölvukerfið allan daginn. Það var sem sagt engin stemning fyrir flókinni matargerðarlist. Meira að segja ekki hinum magnaða sérrétti mínum: medisterpylsa steikt á pönnu, kartöflur soðnar í potti og étnar ásamt bökuðum baunum. Þess í stað pantaði ég e-ð frá Indókína.
Á leiðinni eftir matnum droppaði ég við í erlendu bókadeildinni í Mál og menningu og spurðu hvort nýjasta Irving Welch-bókin væri fáanleg. Afgreiðslukonan sló þessu saman við John Irving (sem er raunar góður líka) og ætlaði að selja mér The Fourth Hand (sem ég á raunar eftir að lesa). Mér tókst þó að útskýra muninn á þessum höfundum og að ég væri að leita að bók sem héti „Porno“ og væri framhald af Trainspotting. Eftir smá leit í tölvunni sá konan að búið væri að panta bókina, en hún væri ekki komin. Hvatti mig til að hringja eftir tvær vikur.
Þessu næst vappaði ég yfir götuna og náði í kínamatinn. Það stóð hins vegar á endum, að í sömu andrá og ég var búinn að setja matinn á borðið heima á Hringbraut og stinga upp í mig fyrsta bitanum hringdi Guðjón Magnússon, yfirmaður minn, í mig og bað mig um að bruna í vinnuna. Dagskrá í einhverri sýnisferð hafði riðlast og nú þurfti að fylla upp í dagskránna með ferð um Minjasafnið. Fokk.
Brunaði inn eftir í hendingskasti. Á ljós kom að Björn Bjarnason var í hópnum, en það eru bara nokkrir dagar síðan ég jós hann skömmum á Múrnum og uppskar skammir á heimasíðunnu hans. Þetta var því fremur pínleg uppákoma og lengi framan af forðumst við Björn að horfa hvor á annan. Það skánaði þó aðeins er á leið. – Eftir stendur að maturinn var orðinn kaldur þegar heim var komið, auk þess sem fréttirnar voru búnar og hinir omurlegu þættir um Indiana Jones teknir við. – Urgh!