Athugið: Við lestur þessarar færslu er rétt að hafa í huga að konan mín er stjórnmálamaður og makar stjórnmálamanna hafa rétt á að vera grimmir og langræknir – það stendur í starfslýsingunni.
Ekki fór aðalfundurinn eins vel og vonir stóðu til. Steinunn hlaut 76 atkvæði gegn 103 atkvæðum sitjandi formanns. Á stórum dráttum má segja að félagið hafi skipst upp eftir aldurslínum. Nær allt yngra fólk í félaginu studdi Steinunni, en það eldra hallaði sér fremur að formanninum – einkum veikasti hópurinn, sem nýtir sér þjónustu Dagvistarinnar. Á takt við þetta hækkaði meðalaldur stjórnarinnar verulega frá því sem áður var.
Við vissum alveg að úrslitin gætu orðið á þessa leið. Við bjuggumst sömuleiðis við því að ef formannskjörið tapaðist yrði Steinunn líka felld sem fulltrúi í aðalstjórn ÖBÁ – eins og raunin varð. Kúltúrinn í MS-félaginu er á þessa leið. Sá sem vinnur formannskjörið, hann tekur allar hinar kosningarnar líka. Allir sem studdu Steinunni voru felldir eða drógu sig til baka áður en til þess kom.
Það kom sem sagt ekkert á óvart þótt Steinunni yrði hent út sem fulltrúa í Öryrkjabandalaginu. Það sem kom á óvart var hver lét hafa sig út í það verk.
Garðar Sverrisson, sem situr nú þegar í aðalstjórninni sem fulltrúi annars sjúklingafélags, var tilnefndur af hinni nýkjörnu stjórn á móti Steinunni og sigraði með 82 atkvæðum gegn 67. Hann mun því væntanlega segja af sér sem fulltrúi á hinum staðnum, eftir að hafa gengið í það verk að fella gjaldkera Örykjabandalagsins.
Óbragðið af þessu máli eykst þegar forsagan er höfð í huga. Á sínum tíma hrökklaðist Garðar Sverrisson út úr MS-félaginu og hafði sig ekki í að stíga þar inn á fund um margra ára skeið. Undir stjórn Vilborgar Traustadóttur, fyrrum formanns, var MS-félagið eitt af þeim aðildarfélögum ÖBÁ sem reyndist Garðari hvað erfiðast þegar hann var formaður ÖBí. MS-félagið sagði sig meira að segja úr Öryrkjabandalaginu til koma höggi á Garðar.
Innan MS-félagsins var hins vegar hópur sem studdi ÖBÁ og stóð gegn Vilborgu í úrsagnarmálinu. Sá hópur fékk að lokum í gegn, með miklu harðfylgi að MS-félagið gekk aftur inn í Öryrkjabandalagið. Steinunn var þar framarlega í flokki, þá innan við 25 ára gömul.
Garðar Sverrisson varð sömuleiðis harla glaður þegar Steinunn náði kjöri í aðalstjórn ÖBÁ 2003 í stað Sjálfstæðiskonunnar Sigríðar Hrannar Elíasdóttur, sem hafði verið einn af hans helstu gagnrýnendum innan aðalstjórnar ÖBí.
Þegar Steinunn fór fram gegn Sigríði Hrönn 2003, tilkynnti hún þáverandi formanni og Sigríði Hrönn þá ákvörðun sína nokkrum dögum fyrir aðalfundinn. Á þeim fundi átti sér stað “hallarbylting†í félaginu, en Steinunn var sú eina sem hafði manndóm í sér til að tilkynna um sitt framboð fyrirfram. Öðrum framboðum, s.s. til formanns og stjórnar, var haldið leyndum fram að fundinum sjálfum. Steinunn neitaði að taka þátt í þeim leik.
Garðar Sverrisson hafði sig ekki í að láta Steinunni vita fyrir fundinn að hann, fyrrum formaður ÖBí, ætlaði að fella hana – hálfu ári eftir að hafa sjálfur tekið þátt í að kjósa hana sem gjaldkera Öryrkjabandalagsins. Hann hafði ekki manndóm í sér til að hringja í hana fyrir fundinn. Hann var ekki einu sinni maður í að skýra mál sitt úr pontu.
Á leiðinni út úr húsinu rakst Garðar Sverrisson á Steinunni. Hún óskaði honum til hamingju með sigurinn. Hann gat hins vegar ekki horfst í augu við hana, horfði niður í gólfið og umlaði eitthvað samhengislaust.
Fjölskyldan á Mánagötunni verður ekki lengi að jafna sig á því að hafa tapað þessum aðalfundi. Steinunn vindur sér þá bara í að klára MA-námið sitt og það verður slegist um að fá hana í önnur félagsstörf. Vonbrigði gærdagsins voru hins vegar að uppgötva að Garðar Sverrisson, maður sem ég hafði lengi vel mikla trú á, sé aumingi.