Jæja, landið er nokkuð tekið að rísa frá því á fimmtudaginn. Á fyrsta lagi er ég ekki eins kvefaður og fyrr. Á öðru lagi er komið nýtt kreditkortatímabil og ég get því haldið áfarm að neita að horfast í augu við fjárhagsstöðuna. Og í þriðja lagi er ég búinn að grynnka nokkuð á verkefnunum sem lágu fyrir.
Á dag dró ég saman þræði í tækni- og alþjóðarvæðingarmálstofu á alþjóðlegu ráðstefnunni í Háskólanum. Það var fínt. Reyndar voru bara 13 áheyrendur, en það var ekki við öðru að búast með Baumann í næstu stofu að vera langmesti töffarinn.
Þessu næst gengum við Steinunn (sem er með ráðabrugg á prjónunum) í að ljósrita plaggat fyrir komu Mark Steel. Reyndi þar nokkuð á föndurfærni okkar, enda höfðu listaspírurnar hannað kúl plakat fyrir komu einhvers „Mike Steel“. – En það gekk þó upp og vonandi verða plakötin komin út um alla borg innan tíðar.
Núna stendur yfir móttaka fyrir Félag nema í rafiðnum hér á safninu. Það gerist tvisvar á ári í tengslum við útskriftina þeirra og er alltaf roknastuð.
Á morgun verður Dagfari sendur út og áhyggjum mínum fækkar um einar í viðbót. – Er nema von þótt ég sé kátur.
* * *
Til að fullkomna kæti mína vann luton sinn fimmta leik í röð og er komið í góð mál. Fórnarlömb dagsins: Oldham á útivelli…
* * *
Nei, Sverrir – það er ekki sjálfgefið að þú verðir valinn næst-besti bloggarinn. Og Svenni ekki heldur! Þetta verður langt og strangt val – kannski með smá Bachelor-ívafi…
Jamm