Vef-Þjóðviljinn endurvinnur gamla grein sína um Ólaf Ragnar Grímsson og heimsókn hans til Ceausescu í Rúmeníu árið 1984. Sjaldan er góð vísa of oft kveðin og það allt – enda er Vef-Þjóðviljinn yfirleitt skemmtilegastur þegar hann leggst í sagnfræðigrúsk.
1984 var gott ár hjá Ceausescu karlinum, þótt það hafi verið skítt fyrir þegnana. Það má halda því fram með nokkrum rökum að á fyrri hluta níunda áratugarins hafi Rúmenía verið það land Austur-Evrópu sem verst var stýrt (og eru þó ýmsir um hituna í baráttunni um þann titil). Öryggislögreglan og leyniþjónustan voru óvenju fantalegar. Hagkerfið var í skralli og stórir hlutar landsins ótrúlega vanþróaðir í efnahagslegu tilliti. Bruðlið við hirð Ceausescus var mikið á sama tíma, þótt smekkvísin hafi ekki verið í samræmi við það. Á góðri bók eftir Jon Ronson Them: Adventures with Extremists er t.d. magnaður kafli þar sem lýst er leynilegu uppboði á munum úr eigu einræðisherrans um 1990.
Eins geggjað og það kann að virðast í dag, hafði Ceausescu furðugóða ímynd á Vesturlöndum einmitt á þeim tíma sem hann var að leggja land sitt í rúst. Skýringin var sú að stjórn hans rak þá stefnu að halda meira sjálfstæði gagnvart Sovétríkjunum en ýmis önnur Austur-Evrópuríki gátu eða kærðu sig um. Rúmenar voru eina aðildarríki Varsjárbandalagsins sem ekki tók þátt í innrásinni í Tékkóslóvakíu árið 1968 og virtust ótrúlega lengi fá að njóta þeirrar ákvörðunar í huga margra vestan járntjaldsins – jafnt hægri- og vinstrimanna.
1984 tóku Rúmenar þátt í Ólympíuleikunum í Los Angeles, þótt mestöll austurblokkin sæti heima. Sama ár var mikið deilt um skamm- og meðaldrægar kjarnaflaugar risaveldanna í Evrópu, þar sem Rúmenar neituðu að taka við sovéskum flaugum. Um svipað leyti ákvað stjórn Rúmeníu að greiða upp allar erlendar skuldir landsins á einu bretti. Þeirri ákvörðun var fagnað í Vestur-Evrópu (enda lánardrottnarnir þaðan) en minna var rætt um afleiðingarnar fyrir íbúa landsins sem látnir voru herða sultarólina.
Ceausescu fékk aðra heimsókn frá Íslandi árið 1984, þó Vef-Þjóðviljinn geti bara um ferð núverandi forseta. Á Morgunblaðinu þann 4. júlí sama ár er fjallað um ferð þingmannanefndar undir forystu Þorvaldar Garðars Kristjánssonar, forseta Alþingis og þingmanns Sjálfstæðisflokksins til fjölda ára, til Búkarest. Gefum Þorvaldi orðið:
„Það sem vakti sérstaka athygli mína var hvað Rúmenar leggja mikla áherslu á þjóðleg viðhorf, bæði í þjóðháttum og afstöðu til annarra ríkja. Það er áberandi hve mjög þeir vilja halda sjálfstæði sínu frá Sovétríkjunum enda er það svo að þeir hafa algjöra sérstöðu í hópin hinna kommúnísku ríkja. Mér virtist sem á sumum sviðum væri meira frjálsræði en ég hafði átt von á, en allt verður þetta að skoðast í ljósi þess að Íslendingar og Rúmenar búa við gjörólíka stjórnskipan, við við lýðræði en þeir við einsflokksskipulag.“
Ójá.