„Ef það hljómar of vel til að vera satt – þá er það yfirleitt ekki satt…“ – Eitthvað á þessa leið er heilræðið sem lögreglan gefur fólki sem fær gylliboð frá Nígeríu um skrilljónir inn á bankareikninginn sinn.
Ólafur F. Magnússon ætti að hafa þessi sannindi í huga.
Sjálfstæðisflokkurinn gefur honum eftir borgarstjóraembættið og alla málefnaskránna. Þeir biðja hann ekki einu sinni um að tryggja að varafulltrúinn hans styðji nýja meirihlutann – og hann á örugglega eftir að fá fullt af nefndarsætum, ef hann hefur þá fólk til að manna þau. Meira að segja í sínum villtustu draumum hefði Ólafur F. ekki leyft sér að hugsa á þessum nótum. Þetta er bara of gott til að geta verið satt…
…og auðvitað er það þá ekki satt.
Viðvörunarbjöllurnar eru búnar að hringja allt í kringum Ólaf – en hann er of kátur til að gefa þeim nokkurn gaum.
Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjavík lætur sig ekki muna um að gefa Ólafi allt sem hann biður um, því þetta er bara klókur biðleikur. Fyrsta markmiðið var að splundra meirihlutanum. Það hefur tekist og vandséð að hægt verði að tjasla honum saman aftur.
Þegar nýi meirihlutinn splundrast á mettíma, geta Sjálfstæðismenn hrist hausinn og kennt því um að Ólafur F. rekist greinilega hvergi í flokki – sé ekki heill heilsu eða annað slíkt. Enginn verður hissa: Ólafur er jú maðurinn sem rýfur stjórnarsamstarf fyrirvaralaust…
Þar með er bara einn möguleiki í stöðunni: að VG eða Samfylking myndi meirihluta með íhaldinu – því hvað sem öðru líður getur borgin jú ekki verið stjórnlaus.
– Og það má treysta því að ÞÁ mun Sjálfstæðisflokkurinn hvorki gefa eftir borgarstjórastólinn né öll málefnin.
Munið: „Ef það hljómar of vel til að geta verið satt – þá er það ekki satt!“