Bandarískur ruðningur var fyrst sýndur hér heima í árdaga Stöðvar 2 – eftir því sem ég veit best. Davíð æskuvinur minn var með Stöð 2 og ég fór stundum heim til hans að horfa á Alf. Hann reyndi að setja sig inn í ruðninginn og valdi sér uppáhaldslið.
Á þessum árum hafði maður uppáhaldslið í hverri einustu deil Evrópuknattspyrnunnar. Gott ef Zenit Leningrad voru ekki mínir menn í Sovétríkjunum (töff nafn á félagi) og Lahti í Finnlandi. Þráspurður hefði ég getað riggað upp liði í Ungverjandi, Möltu og Albaníu. Þannig gerðu menn bara…
Það lá því beint við að velja lið í NFL. Ég valdi New England Patriots. Hef ekki hugmynd um hvers vegna – þeir voru amk. ekkert stórlið um 1987.
Veit ekki hvort það var þessi tenging sem gerði það að verkum að ég lét úrslitaleikinn í NFL rúlla á sjónvarpsskjánum í nótt, meðan ég samdi fyrirlestur dagsins í vísindasögunámskeiðinu… en herregud hvað þetta er leiðinlegt!
Mennirnir hlaupa í fimmtán sekúndur og svo er mínútu pása – ALLAN TíMANN!
Og Tom Petty var stórstjarnan í hálfleik? Ég hélt að hann væri dauður.