Ég hef oftar en einu sinni og oftar en tvisvar kvartað undan algjörri vanhæfni lögreglunnar og fjölmiðla við að áætla fjölda fólks á fjölmennum útisamkomum (og raunar líka á tiltölulega fámennum fundum).
Hvimleiðast er þegar menn muna ekki einu sinni hverju þeir lugu árið áður.
Núna er þrefað um fjöldann í Gleðigöngunni í gær. Löggan segir 30-40 þúsund og að það sé met. Aðstandendur vilja tvö- til þrefalda þá tölu.
Ég mætti ekki niður í bæ og sá ekki fjöldann með eigin augum – en ég kom heim áður en dagskráin var búin.
Á Norðurmýrinni voru ekkert mikið fleiri bílar en vanalega. Það var hægðarleikur að fá stæði fyrir utan heima hjá mér og engum bílum var lagt ólöglega í götunni.
Á Menningarnótt er þessu á annan veg farið. Þá er hverfið fullt af bílum – þrátt fyrir að gera megi ráð fyrir að fjölmargir leggi vestan við miðborgina. Ergo: annað hvort eru þátttakendur í Gleðigöngunni líklegri til að taka strætó eða þátttakendurnir hafi verið talsvert færri en á menningarnótt og álíka margir og á 17.júní.