Þótt ég sé í feðraorlofi -Â gat ég ekki stillt mig um að mæta á Minjasafnið í dag. Hingað eru nefnilega komnir iðnaðarmenn til að rífa niður skyggni sem hafa pirrað mig í mörg ár.
Húsið sem Minjasafnið er rekið í, var byggt á sjöunda áratugnum og er hefur mörg af verstu einkennum þess tíma í byggingarsögunni. Skyggnin eru hluti af því.
Á allri vesturhlið hússins eru stórir gluggar og inn um þá skín sterk sól. Hönnuður hússins vildi hins vegar hvorki sjá skyggt gler né gardínur. Þess í stað var komið fyrir sólskyggni innan húss og utan sem skagar c.a. 120 cm fram. Þessi skyggni áttu að brjóta sólarljósið og tryggja að líft yrði í húsinu. Það mistókst hrapalega.
Frá upphafi hafa gluggatjöld verið fyrir gluggunum og skyggnin því skagað inn í salinn, engum til gagns eða ánægju. Núna keppast smiðir við að rífa þau niður – og það er með ólíkindum hvað rýmið virðist stækka mikið við þessa sakleysislegu breytingu. Þessu fagna allir góðir menn!