Loksins sjónvarp af viti
Fattaði að ég var búinn að steingleyma að óska sjónvarpinu til hamingju með snilldargott myndarval um helgina. Ekki svo að skilja að megnið af dagskránni hafi ekki verið óttalegt rusl – Indiana Jones III er t.d. ein af verstu myndum sem gerðar hafa verið og mikið hlýtur Drew Barrymore að hafa verið blönk úr því að hún lét plata sig út í þessa Öskubuskumynd – en The Zero Effect er frábær mynd.
Bill Pullman er hiklaust einn af fimm uppáhaldsleikurunum mínum og í þessari mynd fer hann gjörsamlega á kostum. Karakterinn hans Darryll Zero, sem er í senn besti einkaspæjari í heimi, sósíópat, geðsjúklingur og dópisti, er hrein snilld og handritið er flott. Frá því að Palli kynnti mig fyrir The Zero Effect hef ég séð hana fimm sinnum. Palli hefur væntanlega séð hana miklu, miklu oftar.
Fór að telja þetta saman og reiknast svo til að fjórar uppáhaldsmyndirnar mínar séu: Cry Baby eftir John Waters; The Zero Effect; Kínahverfið og Þriðji maðurinn. (Reyndar fer það eftir dögum hvort ég er hrifnari af Kínahverfinu eða Þriðja manninum. – Já, ég veit – það er ekki pólitískt rétt að velja bara bandarískar myndir á þennan lista en svona er það nú bara. Af evrópskum myndum sem ég get horft á aftur og aftur dettur mér helst í hug „Leningrad Cowboys go America“ og hollensku stórmyndirnar Flodders I & II (Flodders III, sem gerist í Frakklandi, hef ég aldrei séð – sem er skaði).
* * *
Bryndís er sár yfir að fá ekki Reykjavíkurtánna nefnda í höfuðið á sér. Þykist meira að segja ætla að snúast á sveif með hrottanum og trottanum Bjarti. Eins og ég hef útskýrt fyrir Bryndísi þá hefði málið horft allt öðru vísi við ef hún hefði misst keilukúluna á þessa tilteknu tá en ekki á stórutánna á sér. Sorrý – við þessu er ekkert að gera.
* * *
Datt niðrí að horfa á PoppTíví og undraðist það hversu miklir Metallicuaðdéndur börnin væru orðin. Með þessu opinberaði ég einfeldni mína, því eins og mér hefur verið bent á þá stýrist tónlistarspilunin á stöðinni (líka þegar á að heita að áhorfendaval sé í gangi) grunsamlega mikið af hagsmunum Skífunnar sem einmitt á PoppTíví. Núna er Metallica að senda út plötu og fyrir vikið er PoppTíví linnulaust að spila gömlu slagarana til að ljúga því að börnunum að þeim finnist þetta skemmtilegt. Ekki græt ég það samt að Metallica fái spilun.
* * *
Af hverju í ANDSKOTANUM voru Framarar að reka þann ljúfa dreng Kristinn R. Jónsson úr því að þeir höfðu enga hugmynd um hvern ráða skyldi í staðinn. Einu rökin fyrir að reka Kristinn svona snemma móts hefðu verið þau að gefa nýjum þjálfara góðan tíma með liðið – en núna eru menn búnir að gaufa niður þessu hléi á Íslandsmótinu. Ef við töpum gegn íR á laugardaginn þá eipa ég.
* * *
Já og rétt að lokum – til hamingju með afmælið pabbi minn! (Ekki að það sé mjög markvisst að nota þennan vettvang fyrir hamingjuóskir til manns sem les blogg á tíu daga fresti…)