Fíflaekkill
Jæja, þá er Steinunn farin á norrænan MS-fund í Finnlandi og ég er orðinn grasekkill fram á sunnudagskvöld – eða öllu heldur fífla- og njólaekkill því meðal þess sem liggur fyrir er að reyna að slá garðinn á Mánagötunni, en þar er gróðurinn orðinn svo hár að nota þarf stórviðarsagir fremur en sláttuvélar.
Hvað á ég af mér að gera þessa daga, einn í kotinu? Tja, í fyrsta lagi er það alltaf sterkur leikur að sökkva sér oní vinnu og ég verð því hér á safninu bæði á laugardaginn og sunnudaginn. Á öðru lagi er nú sóknarfæri að gúffa í mig öllum þeim mat sem stelpan vill síður éta af matvendni sinni og gikkshætti. Þar ber hæst mína frægu uppskrift: Bacon-búðing steiktan á pönnu þar til báðar hliðar eru orðnar svartar, soðnar kartöflur, bakaðar baunir og haugur af tómatssósu. Mmmm… ég fæ vatn í munninn bara við tilhugsunina.
Síðast en ekki síst verður gónt á fótbolta og drukkinn bjór. Á kvöld verður byrjað á íR-vellinum (elsku Óðinn – ekki láta okkur tapa í 32-liða úrslitum, þar væri bara OF niðurlægjandi) og síðan haldið í boð til Sverris Guðmundsson skjaldsveins. Annað kvöld er svo ammæli hjá Ragga Kristins, en Ragnar er einn af helstu íþróttafrömuðum landsins enda konferentzráð Krikketklúbbsins Kylfunnar.
* * *
Hef verið að lesa fréttir af Luton síðustu daga. Þetta er svo hörmulegt að ég hef ekki brjóst í mér til að blogga um málið sem stendur.